درخت حوزه‌های تخصصی

پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت HS-CRP، حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی – عروقی است. برای بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین تداومی سه و پنج جلسه ای در هفته بر پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت زیاد، 56 موش ها صحرایی ماده نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4± 6/325 گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران باروی آنها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفی به گروه کنترل و گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به گروه های تمرینی تداومی 3 جلسه و 5 جلسه در هفته تقسیم شدند. برنامه تمرینی تداومی سه یا پنج جلسه در هفته به مدت 12 هفته با سرعت و مدت تعیین شده اجرا شد. خونگیری حالت ناشتایی در سه مرحله پیش آزمون و به دنبال شش و دوازده هفته تمرین انجام شد. مقادیر HS-CRP گروه کنترل پس از شش و دوازده هفته، افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرین تداومی در شش هفته نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفته دوازدهم به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تغییرات HS-CRP بین سه گروه نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی 3 و 5 جلسه ای در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد، در حالی که این تفاوت بین دو گروه تمرینی معنادار نیست. باتوجه به نتایج به دست آمده می توان گفت اگرچه درمجموع اثربخشی تمرینات 5 جلسه ای بیش تر از تمرینات 3 جلسه ای در هفته است، ولی برای مهار پاسخ التهابی، طول دوره تمرینی مهم تر از تعداد جلسات تمرینی در هفته است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر وضعیت های بدنی مختلف حین فعالیت های مقاومتی تقویت کننده عضلات چهارسر ران بر حاصل ضرب دوگانه (RPP) و سایر شاخص های عملکردی قلبی-عروقی مردان تمرین کرده بود. به این منظور، 13 مرد سالم (میانگین±انحراف استاندارد: سن 14/1±3/20 سال، قد 1/9± 34/178 سانتی متر، وزن 95/6±4/75 کیلوگرم، سابقه ی تمرین >3 سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. از شاخص های قلبی-عروقی برای بررسی و مقایسه پاسخ های همودینامیکی در سه حرکت پرس پا، اسکوات ایستاده و اسکوات هاگ با شش تکرار در 85 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شد. شاخص های عملکردی ضربان قلب، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی و حاصل ضرب دوگانه، طی سه روز متوالی و بلافاصله قبل از شروع حرکت و آخرین تکرار فعالیت های مقاومتی اندازه گیری شدند. ابتدا، نرمالیتی داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف تأیید شد و سپس داده ها با استفاده از آزمون های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد سه شاخص ضربان قلب، فشار خون سیستولی و حاصل ضرب دوگانه، پس از فعالیت های مقاومتی تقویت کننده عضلات چهارسر ران افزایش معنی داری داشتند (05/0≥P). دامنه تغییرات شاخص حاصل ضرب دوگانه در حرکت اسکوات هاگ بزرگ تر از دو حرکت دیگر بود با این حال اختلاف معنی داری بین اسکوات هاگ و اسکوات ایستاده مشاهده نشد (05/0<P). پژوهش حاضر نشان داد حاصل ضرب دوگانه در پرس پا کوچک تر از دو وضعیت دیگر بود؛ بنابراین پرس پا می تواند وضعیت بدنی کم خطرتری برای تقویت عضلات چهارسر ران در افراد دارای مشکلات قلبی-عروقی باشد. به علاوه، اسکوات هاگ ممکن است در مقایسه با پرس پا و اسکوات ایستاده، فشار نامطلوب بیشتری به عضله قلب ورزشکاران وارد سازد. با این حال، اظهار نظر قطعی در این زمینه نیازمند تحقیقات بیشتری است.

همان­گونه­که ورزش بر جسم و روان تأثیر می­گذارد، عوامل جسمانی و روانی نیز بر ورزش و عملکرد ورزشی تأثیر می­گذارند. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر سه روش آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی- ماساژ بر میزان درد عضلانی بازیکنان آمادگی جسمانی دختر شهر اصفهان بود. 32 بازیکن شرکت­کننده در مسابقات دهة فجر 1390، به شیوة در دسترس انتخاب و به گروه­های مساوی، کنترل، آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی – ماساژ تقسیم شدند. به این منظور از پرسشنامه­های مشخصات فردی و درجه­بندی ذهنی درد و کوفتگی عضلانی تالوگ استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون همبسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد به­جز گروه آروماتراپی، بین میزان درد عضلانی قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p<) و گروه­های کنترل و ماساژ و کنترل و آروماتراپی – ماساژ موجب ایجاد اختلاف شده­اند. نتایج نشان داد روش­های مورد استفاده مداخلات مؤثری برای کاهش میزان درد عضلانی ورزشکاران در مسابقات است.

هدف از انجام این پژوهش تعیین روایی و پایایی پرسش نامه موانع و انگیزه های رفتار تماشاگران در ورزش بود. جامعه آماری این پژوهش را تماشاگران تیم های پرسپولیس و استقلال در شهرآورد هفتاد و ششم (100000=N) تشکیل دادند. با استفاده از جدول مورگان نمونه آماری برابر با 384 نفر برآورد شد. اب زار اندازه گیری مورد استفاده پرسشنامه 89 سؤالی رفتار تماشاگران (یو، 2010) بود که دارای 5 عامل کلی (انگیزه درونی، موانع درونی، انگیزه بیرونی، موانع بیرونی و اندازه های رفتاری) است. روش امتیازگذاری به سؤالات بر اساس طیف لیکرت هفت گزینه ای (از کاملاً مخالف=1 تا کاملاً موافق=7) بود. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه پس از ترجمه توسط اساتید متخصص مدیریت ورزشی مورد تأیید قرار گرفت. روش های آماری مورد استفاده، از شاخص های توصیفی برای توصیف داده ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، آزمون (KMO) و کرویت بارتلت برای تعیین کفایت نمونه گیری، تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین روایی سازه و t تک نمونه ای به منظور بررسی اختلاف میانگین ها در نرم افزارهای SPSS و LISREL استفاده شد. یافته های پژوهشی نشان دهنده پایایی (92/0=α) برای پرسش نامه رفتار تماشاگران بود. در خصوص روایی سازه و بر اساس میزان روابط و T-value، تمامی سؤالات رابطه معناداری با عامل ها داشتند و توانستند پیشگوی خوبی برای عامل خود باشند. شاخص های نسبت x2 به df (76/2)، 074/0=RMSEA و همچنین 98/0=NFI، 92/0=NNFI، 94/0=CFI، 99/0=GFI و 90/0=AGFI هم برازش مدل را تأیید کردند. همچنین در خصوص روابط عامل ها با مفهوم رفتار تماشاگران نتایج نشان داد که تمامی عامل ها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم رفتار تماشاگران در ورزش باشند. در نتیجه روایی درونی و بیرونی مدل ""رفتار تماشاگران"" تأیید شد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر برنامه ریزیهای گوناگون آگاهی از نتیجه با دیدگاه قطعیت در دریافت آن بر یادگیری تکلیف زمانبندی قطعه ای بوده است. در آزمایش اول 60 آزمودنی بر اساس برنامه ریزیهای 100 درصد و 33 درصد پیش بینی شده تصادفی و بدون آگاهی از نتیجه به پنج گروه تقسیم شدند و یک نسخه تکلیف را به شیوه ثابت تمرین کردند. نتایج نشان داد که بین گروههای مختلف KR در مورد عملکرد و یادگیری زمانبندی نسبی و مطلق در مراحل اکتساب یادداری و انتقال تفاوتی وجود ندارد. در آزمایش دوم نیز 60 آزمودنی به پنج گروه KR مانند آزمایش اول تقسیم شدند و سه نسخه تکلیف را که بر اساس زمانبندی مطلق از هم متفاوت بودند به شیوه متغیر _ تصادفی تمرین کردند. نتایج نشان دادند که بین گروههای مختلف KR در مراحل اکتساب و یادداری تفاوتی وجود ندارد اما در مرحله انتقال در مورد ثبات زمانبندی نسبی تفاوت معنی داری (P<0.05) وجود داشت. نتیجه اینکه کاهش فراوانی KR موجب افزایش عدم قطعیت در مورد دریافت اطلاعات شده و این امر به نوبه خود موجب تحریک فرایندهای پردازشی می شود. ضمن اینکه در تمرین ثابت تعمیم پذیری ""فرضیه راهنمایی"" مورد تردید است

هدف از این تحقیق، رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان در فعالیت بدنی بود. تحقیق توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده ها، به روش پیمایشی-میدانی انجام گرفت. جامعه آماری کلیه سالمندان شهر اهواز در سال 1393 بودند که 383 نفر به عنوان نمونه برآورد شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. برای سنجش روایی آن از روایی تشخیصی با استفاده از شاخص AVE استفاده شد که حداقل آن برای سازه های پرسشنامه، 67/0 محاسبه شد. برای تعیین پایایی از شاخص پایایی ترکیبی استفاده شد که حداقل مقدار آن 86/0 به دست آمد. آلفای کرونباخ 91/0 حاکی از پایایی ابزار تحقیق بود. در نهایت برای رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان شهر اهواز در فعالیت های بدنی از مدل تاپسیس استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که از دیدگاه سالمندان در بین مؤلفه های تسهیل کننده مشارکت در فعالیت های بدنی، مؤلفه محیطی و امکاناتی با وزن (8548/0Ci =) بیشترین اهمیت و مؤلفه مالی و اقتصادی با وزن (4479/0Ci = ) کمترین اهمیت را دارند. با توجه به جمعیت رو به رشد سالمندان و نتایج این تحقیق، به نظر می رسد از طریق توجه بیشتر و درک عمیق آموزش دهندگان و دیگر متخصصان سلامت در طراحی برنامه های مداخلاتی مناسب، می توان مشکلات فعالیت بدنی سالمندان را کاهش داد.

هدف تحقیق حاضر بررسی روند تغییر حالت های هیجانی و عاطفی در یک و دو جلسه فعالیت شبیه سازی شده فوتبال بود. بدین منظور 10 آزمودنی مرد داوطلب که به طور منظم در فعالیت های ورزشی شرکت می کردند پروتکل تمرینی دراست و همکاران (2000) را اجرا کردند. مقیاس خودارزیابی آدمک که سه خرده مقیاس لذت، انگیختگی و تسلط را اندازه گیری می کرد قبل، بعد و در هر 15 دقیقه دوره فعالیت 90 دقیقه ای اندازه گیری شد. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش زمان تمرین میزان لذت (46/18=F و 0001/0=P) و انگیختگی (58/25=F و 0001/0=P) بیشتر و میزان تسلط (37/21=F و 0001/0=P) کاهش می یابد. همچنین تمرین دوم در یک روز با افزایش لذت (06/21=F و 0001/0=P) و انگیختگی (11/10=F و 001/0=P) و کاهش تسلط (33/27=F و 0001/0=P) نسبت به دوره های دیگر همراه بود. نتایج با استناد به رویدادهای درونی بازی فوتبال و ریتم شبانه روزی بدن بحث شد.

هدف پژوهش بررسی رابطه بین خلاقیت و مهارت های ارتباطی مدیران ورزشی می باشد. پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی بود که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران ورزشی شهرستان اصفهان به تعداد 200 نفر بود. تعداد 127 نفر از مدیران با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس فرمول کوهن(2000) به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های خلاقیت و مهارت های ارتباطی بود. میزان پایایی از طریق آزمون مجدد و با ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (81/0 و 82/0) محاسبه شد. روایی صوری توسط کارشناسان سنجیده و روایی محتوایی پرسشنامه ها طبق نظر10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی بر اساس ضریب توافق 85/0 مورد تایید قرار گرفت. یافته های با آزمون های ضریب همبستگی، tمستقل، F و tتک نمونه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از این است که خلاقیت و مهارت های ارتباطی در بین مدیران ورزشی در سطح متوسط می باشد. ضمن اینکه بین خلاقیت مدیران با مهارت های کلامی، شنودی و بازخوردی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از این رو به نظر می رسد خلاقیت بالا و مهارت های ارتباطی مناسب به عنوان شاخصه های شرایط احراز موقعیتهای مدیریت در نظر گرفته شود تا مدیرانی کارا و موثر سازمانهای ورزشی را مدیریت نمایند.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر حافظه و مشکلات توجه کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. در این پژوهش نیمه تجربی 20 کودک 7 تا 10 ساله از بین 600 دانش آموز مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. آن ها در دو گروه تمرینات ادراکی حرکتی و گروه کنترل بر اساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند. برنامه به صورت 18 جلسه (هر هفته دو جلسة 45 دقیقه ای) انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پرسش نامه عصب – روان شناختی کانرز توسط والدین آنان تکمیل شد. نتایج نشان داد گروه تمرینات ادراکی حرکتی در حافظه و توجه نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند. بنابراین پیشنهاد می گردد این دسته از حرکات در برنامه کلاس های تربیت بدنی، فوق برنامه و منزل استفاده شود.

مشارکت در فعالیت های ورزشی علی رغم فواید بسیار، همواره با خطرات مختلفی نیز همراه است که در این میان مربیان از نظر حقوقی بیشترین پتانسیل را برای قبول مسئولیت های قانونی در قبال ورزشکاران آسیب دیده دارند. به همین دلیل، پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش مربیان رشته های مختلف ورزشی شهر اصفهان از وظایف قانونی خود در قبال ورزشکاران انجام شده است. در این پژوهش از دو روش کمّی ( توصیفی     پیمایشی ) و کیفی ( تحلیل محتوای کیفی ) برای تحلیل اطلاعاتِ به دست آمده از ابزار های اندازه گیری استفاده شد. به همین منظور، تعداد 285 نفر از مربیان رشته های مختلف ورزشی با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسش نامه ای 48 سؤالی در قالب هفت مؤلفه پاسخ دادند. همچنین 35 نفر از مربیان از تمام رشته های ورزشی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در مصاحبه ای نیمه سازمان یافته شرکت کردند. نتایج پژوهش نشان داد مربیان دانش مناسبی از هیچ یک از حیطه های وظایف قانونی خود ندارند که در این میان، عوامل جنسیت و درجة مربیگری نیز بر دانش آنان تأثیری نداشته است. در این ارتباط، سیستم آموزش مربیان با مرجعیت فدراسیون های ورزشی، منابع ارتقای دانش مربیان، فقدان حمایت رسانه ای و به صورت کلی دانش اندک و توجه نامناسب جامعة ورزش به مسائل حقوقی مرتبط با ورزش می تواند از جمله عوامل مؤثر بر دانش نامناسب مربیان از این مباحث باشد.