درخت حوزه‌های تخصصی

"آموزش زبان امروز بیش از هر روز دیگر نیازمند هدایت به سوی مسیری نو یعنی زیبایی شناسی می باشد. در حقیقت، زیبایی شناسی آموزش زبان امری است که فعالیت آموزش و یادگیری را به جریانی لذت بخش، تعاملی، تحسین برانگیز و پویا تبدیل می سازد. در نظر گرفتن بعد زیبایی شناختی برای آموزش زبان یعنی دستیابی به شگردی که به جای تکیه بر انتقال اطلاعات مربوط به زبان، قواعد و عناصر شناختی آن، بر حضور (اینجا و اکنون) و احساس (""وجود"" و""هست"") زبان آموز تکیه دارد. همین دو عنصر هستند که زبان آموز را همواره در حالت فعال و پویا نگاه می دارند. از این جهت، آموزش زبان باید به دنبال ایجاد نوعی شناخت زیستی در کلاس های زبان باشد. چنین شناختی با توجه به راهکارهای ارایه شده در این مقاله سبب می گردد تا میزان حضور و حساسیت هر زبان آموز آن قدر افزایش یابد تا دیگر به جای شناخت های مکانیکی زبان و فراگیری قواعد آن در کلاس های زبان، با واقعیت جدیدی روبرو شویم که می توان آن را زبان زیستی نامید. بر این اساس و با توجه به بعد زیبایی شناختی زبان، همان طور که در این مقاله نشان داده می شود، زبان آموز تبدیل به موجودی پویا و حساس می گردد که همواره در وضعیت تعامل و عکس العمل دایم نسبت به موقعیت زبانی که در آن می باشد، قرار می گیرد"

در آموزش و ارزشیابی زبان دوم، بکارگیری یافته های پژوهشی مبتنی بر رویکردی تلفیقی و روانشناختی زبان به منظور بررسی جنبه های پردازش-اطلاعات و مدیریت تولید گفتار در فصاحت کلام لازم می باشد. این پژوهش با تکیه بر مدل روانشناختی زبان و تولید گفتار لولت (1989، 1999) و با استفاده از یک پرسشنامه و مجموعه ای از مصاحبه های بازنگرانه به مطالعه راه کارهای حل ناکارآمدی سخنگویان فصیح و غیر فصیح زبان انگلیسی پرداخته است. پس از ارزیابی صداهای ضبط شده به کمک یک مقیاس سنجش تحلیلی فصاحت کلام، سخنگویان فصیح و غیر فصیح از میان 200 نفر انتخاب شدند. نتایج حاکی از این بود که شرکت کنندگان فصیح در جهت جبران ناکارآمدی ها در گستره ی مفهومی خود، پوشش مشکلات ارتباطی، و مذاکره در مورد منظورشان با مخاطب به استفاده موثرتری از راه کارهای شناختی، زبانی، و تعاملی مبادرت ورزیدند. آنها به طور مؤثری طرح پیش گفتاری را به شکل جدیدی ارائه می کردند، ماهرانه از راهکارهای پیوستگی گفتاری استفاده می کردند، و هوشیارانه بر گفتمان نظارت داشتند. اما، سخنگویان غیر فصیح زمانیکه در تولید گفتار با مشکل مواجه می شدند طرح اولیه صحبتشان را یا بطور کامل رها می کردند یا کاملا تغییر می دادند که منجر به از هم گسستگی گفتار شان می شد. با این وجود، گاهی تلاش می کردند گفتار خود را اصلاح کنند، اما به دلیل محدودیت در توانش زبانی و تعاملی ناموفق بودند. نتایج گویای این بود که پژوهش بیشتر پیرامون فرآیندهای شناختی، زبانی، و تعاملی موثر در استفاده ی سخنگویان فصیح و غیر فصیح از راهکارها، برای تشریح ناکارآمدی های گفتاری و تفاوت فصاحت کلام در سخنگویان زبان دوم سودمند می باشد.