فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲٬۳۸۱ تا ۲٬۴۰۰ مورد از کل ۲٬۵۴۵ مورد.
مطالعه اجمالی تطبیق ملائکه جنگ در قرآن کریم با ایزدان جنگ در اساطیر ایران(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
قرائتی از قرائتی
منبع:
مبلغان ۱۳۸۵ شماره ۷۷
حوزه های تخصصی:
گفتگو با قرآن
شرق بهشت: به روایت قصص
پرسش یک طبیعی
نقش قرآن در اصفهان
منبع:
کوثر ۱۳۸۰ شماره ۲
حوزه های تخصصی:
رسم الخط ان ما
قرآن و عقاید طبی
حوزه های تخصصی:
کرامت آسمانی
تفاوت قرآن با حدیث قدسی
حوزه های تخصصی:
امثال قرآن کریم
توبه در قرآن
در پیشگاه قرآن (4)
حوزه های تخصصی:
شخصیت قرآنی و حماسی امام حسین(ع)
حوزه های تخصصی:
بی تردید واقعە کربلا؛عظیم ترین حماسه ای است که تاریخ به خود دیده است. پیش از آن هیچ رویدادی با آن قابل قیاس نیست و پس از آن نیز از قیام مختار گرفته تاکنون نظیر آن را کسی به چشم خود ندیده است.بنابراین هرچه در زمینه آن کار شود،باز هم در مقابل تبعات آن حماسە بزرگ اندک است.
در این تحقیق که با عنوان»شخصیت قرآنی و حماسی امام حسین(ع)«فراهم آمده، نگارنده کوشیده است تا این موضوع را در پرتو آیات قرآنی با استفاده از کتب لغوی و تفسیری و حدیثی،به تبیین و توضیح شخصیت و فضایل و مکارم اخلاقی حضرت بپردازد.
نهضت حسینی،احیاگر دین پیامبر است. پیدایش اسلام محمدی است و بقای آن حسینی و فرموده پیامبر(ص): «حسین منی وانا من حسین» بیان گر یک حقیقت اجتماعی و تاریخی است که قیام و شهادت حسین(ع)سبب بقای دین رسول خدا(ص)گردیده است.
راهکارهای قرآنی وحدت و تقریب
حوزه های تخصصی:
با تلاوت و مطالعه قرآن کریم متوجه میشویم که در این کتاب جاوید الهی از دو نوع اختلاف سخن به میان آمده که یکی مطلوب و دیگری نامطلوب است. اختلاف در طبایع بشری و اختلاف در ماهیت جهان هستی و حتی اختلاف در نوع برداشت و تفسیر از دین، از جمله اختلافات مطلوب است اما اختلاف از روی لجاجت، جهالت و تعصب و پس از هویدا شدن حق و مانند آن از جمله اختلافات نامطلوب به شمار میآید. قرآن کریم که جامعترین کتاب قانون برای بشریت و برترین برنامه برای زندگی انسانهاست راهکارهایی را برای حل اختلاف و جهت تحقق تقریب ارائه داده که بسیار حایز اهمیت است. مهمترین این راهکارها که در مقاله مورد نظر به طور مفصل بدان پرداخته شده است عبارتاند از:
رجوع به قرآن و سنت برای حل اختلاف.
التزام به اعمال و فرامینی که برای ایجاد همبستگی مؤثرند.
توجه و التزام به «اصلاحذاتالبین».
توجه و عنایت به فرامین اخلاقی و سلوک اجتماعی.
گفتوگو و تعامل علمی میان دانشمندان دینی و غیره.
پاسخ به سؤالات
منبع:
بشارت ۱۳۸۴ شماره ۵۱
حوزه های تخصصی: