به عقیده آقای عبادیان، روشنفکر از فعالیت مستقیم تولیدی جداست و به همین دلیل از جامعه فاصله دارد و منتقد آن است؛ بنابراین زبان جداگانهای پیدا میکند. روشنفکر ایرانی بیشتر صبغه سیاسی پیدا کرده و در نسبت با حکومتها تعریف شده است. بزرگترین مشکل ما در ایران خودمداری است.