فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۶۸۱ تا ۷۰۰ مورد از کل ۹۱۶ مورد.
هم حروفی و هم اوایی موسیقایی واج آرایی آلیتراسیون
حوزه های تخصصی:
حال و مقام در دانش بلاغت
حوزه های تخصصی:
ایهام در دیوان سلمان ساوجی -1
حوزه های تخصصی:
افسون تکرار
حوزه های تخصصی:
متنی در مبحث بلاغت
حوزه های تخصصی:
کنایه و اسباب بلاغت آن
حوزه های تخصصی:
در این مقاله به مواردی از قبیل: تعریف کنایه‘معنای لغوی و اصطلاحی کنایه‘مراد از لازم در باب کنایات‘اصطلاحات کنایه‘اقسام کنایه به اعتبار مکّنی عنه‘کنایه تمثیلی و اسباب بلاغت کنایه اشارت رفته‘هرکدام ازآنها با مثال ها و شواهد گوناگون تفسیر شده است .
طنز: تداعی معانی (2)
منبع:
بخارا خرداد ۱۳۷۸ شماره ۶
حوزه های تخصصی:
نگاهی به معیارهای زیبایی شناسی درانتخاب نام کتابها
حوزه های تخصصی:
طنز: تداعی (4)
حوزه های تخصصی:
طنز تداعی معانی (1)
حوزه های تخصصی:
منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بن المقفع
حوزه های تخصصی:
فصاحت و بلاغت ابن مقفع همواره مورد توجه و موضوع بحث مورخان وسخن شناسان متقدم و متأخر بوده است . راز فصاحت و بلاغت و منشأ تعلیمات وی موضوع این مقاله است که در مورد آن اشارات متفاوتی در کتب تاریخ به چشم می خورد . عموم محققان بر این عقیده اند که : - زبان فارسی را در فارس نزد پدرش آموخته است. - در بصره با زبان و ادب عربی آشنا شده و با علمای عصر خویش آمد و شد داشته. - درولاء ال اهتم به سر برده و این خاندان به علم و ادب شهرت داشته اند. - از ابوجاموس ثوری تعلیم گرفته. با عبدالحمید کاتب ارتباط داشته و از او تأثیر پذیرفته است . اگر چه هر یک از موارد فوق به نوبه خود در بلاغت ابن مقفع بی تأثیر نبوده ولی هیچیک را نمی توان علت اصلی بلاغت وی دانست. بلکه منشأ اصلی این امر آشنایی او با خطب و رسائل امام علی بن ابی طالب(ع) است. برای اثبات این مدعا استدلالهایی را آورده ایم از جمله: - تأکید برخی از محققان و صاحبنظران از متقدمان. - اعتراف خود ابن مقفع. - مقایسه آثار ابن مقفع با خطب و رسائل علی (ع) و دریافت وجوه مشابهت فراوان میان آنها از حیث اسلوب نگارش و اخذ و اقتباس ابن مقفع از علی (ع).
مقدمه ای بر بوطیقای شعر غنایی
حوزه های تخصصی:
ابداع البدایع
حوزه های تخصصی:
بررسی موضوع لفظ ومعنی دردوکتاب «الصناعتین»و«دلائل اعجاز»
حوزه های تخصصی:
از آنجا که سخن‘ آمیزه ای از لفظ و معناست‘ این دو عنصر تشکیل دهنده‘ همواره مورد توجه علمای بلاغت و ناقدان ادبی بوده است. در ادب عربی‘ غالب ناقدان کهن به جدایی لفظ و معنا اعتقاد داشته ‘ اصالت را به لفظ می دادند و به عبارت دیگر‘ حسن سخن را در حسن الفاظش می دانستند. اما عبدالقاهر جرجانی با نگارش کتاب دلائل الاعجاز این مبنا را بر هم ریخت و ضمن تأکید بر این که لفظ ومعنا را نمی توان از هم جدا کرد‘ اصالت ار به معنا داد و ثابت نمود که لفظ بیرون از چارچوب معنا و منظم نمی تواند هیچ مفهومی داشته باشد که به اوصافی همچون فصاحت موصوف گردد. ما در این نوشتار کوشیده ایم تا از میان هواداران نظریه کهن به بررسی آرای ابوهلال عسکری در کتاب الصناعتین پرداخته‘ سپس نظریه عبدالقاهر را تشریح نماییم.
آفاق شعر سعدی و حافظ؛ بحثی در سهولت و امتناع در شعر
منبع:
کیان ۱۳۷۷ شماره ۴۱
حوزه های تخصصی:
صناعت شعر (بخش دوم)
حوزه های تخصصی: