مهرانگیز حریری

در بخش قبل جایگاه زبان نمایه در نظام ذخیره و بازیابی اطلاعات به اجمال بیان گردید و پس از توصیف اصطلاحنامه بعنوان نوعی از زبان نمایه و ابزاری مناسب برای این نظام، هدف و ویژگیهای مهم آن برشمرده شد. از آنجا که کتابخانه های تخصصی و مراکز اسناد کشور – که تعدادشان هم مرتباً روبه افزایش است – برای ذخیره و بازیابی بخش مهمی از مجموعه خود به اصطلاحنامه های تخصصی نیاز دارند، در این بخش کوشش شده است تا با معرفی جامعتر این ابزار، راه برای استفاده موثر از اصطلاحنامه های موجود – که همه به زبانهای خارجی و اکثراً انگلیسی هستند – و در نهایت ساختن اصطلاحنامه های تخصصی به زبان فارسی هموار گردد.

از زمانی که تعداد نشریات علمی رو به فزونی گذاشت، مسئله کنترل اطلاعات این نشریات بصورت امری ضروری تجلی کرد. علی الرغم نیاز مسلمی که به وجود نمایه نامه ها برای جستجوی مطالب و آثار و مجموعه ها احساس می شد، اصولا حرکت هماهنگ و قاطعی در جهت تهیه آنها، به هنگام نیاز، انجام نمی گرفت. انفجار اطلاعات در طول جنگ دوم جهانی و پس از آن، نقطه عطفی در این حرکت بود. افزایش فوق العاده میزان اطلاعات همراه با ضرورت دستیابی سریع به این اطلاعات و لزوم کاهش زمانی که باید به پردازش و اشاعه اطلاعات تخصیص داده می شد، موجب تمرکز فراوان کوششها و توجه جدی به امر نمایه سازی گردید. گرمی بازار پردازش اطلاعات سبب شد تا فنون مختلفی برای نمایه سازی سریعتر و یکنواختر مواد اطلاعاتی بوجود آید و در این راه از تدابیر مختلف، از جمله ماشین، برای انجام مراحل کار استفاده گردد.

در کشور اتحاد جماهیر شوروی تهیة اطلاعات به منظور آگاهی سریع و استفادة محققان این کشور از آخرین کشفیات و پیشرفتهای علوم و فنون یکی از مسائل مهم و حیاتی است و بهمین جهت در سراسر این کشور سازمانهای بسیار متعددی در زمینه های مختلف عهده دار انجام این خدمت هستند. علاوه بر سازمانهای تخصصی و محلی، وظیفة کلی و اساسی خدمات اطلاع رسانی در سطح کشور به عهدة سازمان مادر و راهبر این کشور یعنی وینیتی می باشند. وینیتی از نظر سازمانی وابسته به کمیتة کشوری علوم و تکنولوژی شورای وزیران و آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی است.

نظام بازیابی اطلاعات, نظامی است که هدفش تسهیل شناسایی مدارک یا داده هایی است که متناسب با نیاز اطلاعاتی خاصی باشد و بازیابی این مدارک با داده ها با توجه به محدودیت موادی که در مجموعه موجود است. بازیابی اطلاعات یک عمل ساده و مکانیکی نیست؛ کاری است پیچیده و فکری که منظور آن ایجاد ارتباط میان کسانی است که این اطلاعات را تولید می کنند (نویسندگان مطالب) و افرادی که این اطلاعات را مصرف می‌کنند (محققان, متخصصان و سایر دانش پژوهان ). بنابراین، نقش عمده نظام برقرار کردن این ارتباط از طریق مطابقت اطلاعات موجود در مجموعه با نیاز اطلاعاتی استفاده کنندگان و نزدیک کردن هر چه بیشتر این دو به یکدیگر است.