مرتضی یمانی

مقاله به کشف و بررسی رابطه بین باورهای زبان خارجی، سطح مهارت زبانی، و استفاده از روش های یادگیری زبان می پردازد. تعداد 283 دانشجوی دختر ایرانی که در رشته زبان انگلیسی مشغول به تحصیل هستند در این مطالعه شرکت کردند. هدف اصلی این تحقیق بررسی :الف. رابطه باورهای مربوط به یادگیری زبان و سطح مهارت زبانی و تاثیر آن ها در اتخاذ روش های یادگیری زبان ب. چگونگی مشخص شدن باورهای زبانی توسط سطح مهارت زبانی، می باشد. موارد استفاده شده در این تحقیق شامل ترجمه فارسی SILL آکسفورد) پرسشنامه مربوط به روش های یادگیری زبان) و BALLI هورویتس (پرسشنامه مربوط به باورهای فراگیری زبان) به علاوه یک آزمون سطح، نتایج به دست آمده از این تحقیق گویای آن است که باورهای دانشجویان در مورد سختی یاد گیری زبان با روش های زبان آموزی که آن ها استفاده می کنند رابطه دارد. علاوه بر این، باورهای مربوط به انگیزه و انتظارات فراگیران با روش های حسی و فراذهنی آن ها رابطه دارد. همچنین یک رابطه مهم دیگری بین سطح مهارت زبانی و استفاده از روش های ذهنی، سازگاری و فراذهنی در این تحقیق مشاهده شده است. ضمنا، دانشجویان با مهارت زبانی بیشتر نظر منفی نسبت به روش های سنتی متداول مانند حفظ کردن یا یاد گیری گرامر داشتند.

تابلو مونالیزا با عنوان لبخند ژوکوند ،پر آوازه ترین نقاشی در جهان است که با حالتی اسرارآمیز ، فکرنقاشان و طراحان گرافیک را مسحور خود نموده است و هرچند گاه با طرح یکی از نمادها و کشف رمزی از نشانه های نهفته در آن، موجی نو آغاز می گردد. جدیدترین مبحث انطباق پرتره مدادی خود خالق اثر با شخصیت این تابلو به کمک رایانه است. جاذبه و رمز و راز نهفته در این چهره، کنکاش و مطالعه تمامی هنرمندان را برانگیخته و موجب گردیده اکثر نقاشان از روی آن کپی برداری نموده و یا طراحان گرافیک با دخل و تصرف در آن برای ارتباط بیشتر با مخاطب یاری بجویند. در محافل هنری از این اثر نقدها و تفاسیر متفاوت ارائه می گردد. در یک نگاه غم و اندوه و در نظری دیگر لبخندی ملایم بر لبان دارد. به راستی چه رمز و رازی در آن نهفته است که تاکنون هزاران هزار آن را نقاشی، چاپ و تکثیر نموده اند؟ باید دی چرا در میان عموم چهره های متبسمی که تاکنون نقاشی شده است، این تبسم به خصوص با عنوان «اسرارآمیز» از دیگران متمایز شده است. ماهنامه «ساینتیفک آمریکن» اخیراً اعلام داشت، متخصصان رشته گرافیک رایانه ای، با انطباق تابلو لبخند ژوکوند و تصویر داوینچی به وضوح نشان داده اند که تمام خطوط چهره اصلی مونالیزه به طور کامل بر خطوط اصلی چهره «لئوناردو» منطبق می شود و اجزای دو چهره از قبیل چشمها ،بینی، ابروها،کناره صورت و چانه کاملاً یکدیگر را می پوشانند. این مقاله تلاش می نماید تا با بررسی زندگی داوینچی از تولد تا مرگ و با به رخ کشیدن فراز و نشیب های این دوران، اندوهی را که در پایان عمر ، آن هنگام که داوینچی بر روی مونالیزه کار می کرد را بیان نماید. اگر عقیده متخصصان گرافیک کامپیوتری را نپذیریم، اندوه تحمل عنوان کودک نامشروع و حرام – قرن پانزدهم اروپا – زندگی با نامادری،ملامتهای رقبا به خصوص میکل آنژ که شکست و عدم موفقیت طرحهایش را به رخ می کشید، انزوا و غم تنهایی، دائماً روح پر شورش را در اندیشه متفکرانه و آرام وی سایش و رنج می داد. تراوش این روح اندوهگین بر اثری که در حال خلق است تأثیری غمگینانه نهاده و این غم راتا ابد در نهاد مونالیزه فرو ریخت. از دیدگاهی دیگر، اثر هنری آئینه دل هنرمند است و تصویر در آئینه متأثر از هنرمند است. و اوج اندوه و خلاقیت به صورت انعکاس در این چهره افسونگر متجلی گردیده است. کلیدواژگان: لبخند معمائی، شام واپسین، داوینچی، فرسک، نیروی عمقی، میکل آنژ