محمد شریف بیگدلی

مقدمه: میتوفاژی به عنوان یک مسیر چندعملکردی می تواند به نقص یا کارایی بیشتر میتوکندری در عضلات اسکلتی منجر شود. فعالیت های ورزشی با توجه به شرایطی مانند شدت، مدت و نوع یک عامل مهم برای تنظیم میتوفاژی هستند. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای درون سلولی پروتئین های مرتبط با مسیر میتوفاژی (FUNDC1 و NIX) در عضله نعلی رت های نر نژاد ویستار است.روش پژوهش: در این پژوهش تجربی، 16 سر رت سه ماهه نژاد ویستار با میانگین وزنی 30±280، به صورت تصادفی به دو گروه: 1. گروه کنترل، 2. MIIT (هر گروه هشت سر) تقسیم شدند. رت های گروه MIIT شامل دویدن رت ها روی تردمیل به مدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه و هر جلسه شامل 10 تناوب MIIT، سه دقیقه ای بود که از طریق تناوب های استراحتی دودقیقه ای از هم جدا شد. میانگین سرعت در هفته اول 19 m/min بود که در هفته آخر میانگین سرعت به 25 m/min رسید. محتوای متغیرها از طریق روش آزمایشگاهی وسترن بلات در بافت عضله نعلی اندازه گیری شد. داده ها از طریق آزمون t-مستقل در نرم افزار گراف پد پریسم نسخه 5/9 تجزیه وتحلیل شد. سطح معنا داری 05/0≥P در نظر گرفته شد.یافته ها: محتوای پروتئین های FUNDC1 و NIX کاهش معنا داری را در گروه MIIT نسبت به گروه کنترل نشان داد (0001/0P<).نتیجه گیری: با توجه به کاهش این عوامل تمرین MIIT می تواند فرایند میتوفاژی را در عضلات اسکلتی تنظیم و به حفظ سلامت میتوکندری از طریق مسیرهای مرتبط کمک کند. نیاز به تحقیقات و بررسی های بیشتر است.