فرشید کاظمی

هدف این تحقیق، بررسی عوامل موثر در افزایش وجوه نقد بانک های ایران می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه کارمندان بانک های ایران می باشد؛ که تعداد آن ها بیش از 100 هزار نفر می باشد. دلیل استفاده و انتخاب جامعه آماری، ماهیت عنوان است، چرا که عوامل موثر در افزایش وجوه نقد بانک ها تنها برای افراد خبره قابل تشخیص است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای، میدانی و اینترنت می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سلماس و نواز (2018) است. نرم افزار مورد استفاده spss می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که سودآوری، بهره وری و نقدینگی موجب افزایش وجوه نقد بانک ها می شود. افزایش سودآوری منجر به رضایت بیشتر سهامداران، مدیران، مشتریان همچنین ارائه خدمات بهتر و فناوری بالاتر می شود. به منظور افزایش سود آوری، ضمن برنامه ریزی و تلاش برای افزایش درآمدها، کنترل هزینه ها نیز دارای اهمیت فراوانی است و در کنار این دو مقوله افزایش سطح فعالیت ها از طریق بهبود سرانه سپرده ها و تسهیلات اعطایی نیز لازم است مورد توجه واقع شود.

مراکز امدادرسانی و اورژانس به عنوان مکانی جهت استقرار و انتظار خودروهای امداد و نجات، ازجمله مراکز مهم و حیاتی خدمات رسانی هستند که نقش مهمی را در تأمین ایمنی و آسایش شهروندان و توسعه اقتصادی – اجتماعی شهرها ایفا می کنند. بدیهی است که خدمات رسانی به موقع و مطمئن توسط این مراکز، مستلزم آرایش مناسب فضایی آن ها و مسیریابی بهینه سرویس های امدادرسانی و اورژانس در حدفاصل بین محل پایگاه اورژانس تا محل حادثه و محل حادثه تا محل بیمارستان می باشد. در تحقیق حاضر با انتخاب شهر سنندج به عنوان مطالعه موردی، سعی شده است ضمن استفاده عملیاتی از قابلیت های تحلیل شبکه در محیط ArcGIS ، به ارائه الگوی مناسب در ساماندهی فضایی مراکز امدادرسانی اورژانس در این شهر پرداخته شود. در همین راستا ابتدا به آماده سازی و پردازش داده ها و لایه های اطلاعاتی مورداستفاده در فرایند تحلیل شبکه همچون طول مسیر، سرعت مسیر، یک طرفه و دوطرفه بودن مسیر، تقاطع های غیر همسطح، و موقعیت پایگاه های اورژانس در سطح شهر، در محیط ArcGIS پرداخته شده و بعد از ایجاد Dataset مربوطه، به بارگذاری آن ها در چهارچوب مدل تحلیل شبکه به عنوان یک مدل قابل اجرا و نمایش در محیط ArcGIS اقدام شد. طبق نتایج حاصل از پژوهش، عواملی چون وجود محدوده های ترافیکی، کمبود مراکز امدادرسانی و همچنین عدم مکان گزینی مطلوب مراکز امدادرسانی موجود ؛ باعث می شود عملکرد مراکز اورژانس در خدمات رسانی در حوزه فعالیت خود با ضعف همراه باشد. در برآیند اجرای تحقیق، ضمن ارائه الگوی بازنمایی شده از مسیرهای مناسب و تعیین پایگاه های ارجحیت دار برای اعزام واحدهای امدادی به محل حادثه در حداقل زمان ممکن، نواحی واقع در خارج از شعاع عملکرد بهینه پایگاه های اورژانس، مشخص شده و با توجه به آن موقعیت های بهینه برای استقرار واحدهای اورژانس، در راستای پوشش خدمات امدادرسانی، در آستانه های زمانی تعیین شده مشخص گردیدند.