حکیمه ملازاده

مقدمه: هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین باورهای مذهبی، تبیین های خوش بینانه و استرس پس از سانحه در فرهنگیان ایثارگر شهرهای مرزی استان گلستان بود. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه فرهنگیان ایثارگر شهرهای مرزی استان گلستان بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری دردسترس و حجم نمونه 219 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، از فهرست اختلال استرس پس از سانحه ویدرز و همکاران، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و آزمون جهت گیری زندگی شییر و کارور استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون برای بررسی فرضیه های تحقیق به کار گرفته شدند. نتایج: یافته ها پژوهش حاضر نشان داد که استرس پس از سانحه با باورهای مذهبی (درونی و بیرونی) و خوش بینی رابطه منفی معنادار دارد. به علاوه، بین باورهای مذهبی (درونی و بیرونی) و خوش بینی، رابطه مثبت معنادار مشاهده شده است. نتایج دیگر بیانگر آن بود که باورهای مذهبی درونی و خوش بینی قادرند استرس پس از سانحه را پیش بینی نمایند. بحث: باتوجه به وجود رابطه معنادار بین متغیرهای باورهای مذهبی و تبیین های خوش بینانه با استرس پس از سانحه باید شرایطی فراهم آید تا مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه توسط عالمان دینی مورد آموزش قرار بگیرند و کارگاه های تخصصی برای تقویت باورهای مذهبی و بالا بردن خوش بینی در آنها تدارک دیده شود.