ولیمحمد درینی

هدف: مطالعه حاضر با هدف ارائه الگوی مدیریت استراتژیک آموزش مجازی مبتنی بر انگیزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان انجام شده است.روش: این پژوهش از منظر هدف، کاربردی-توسعه ای و از منظر روش گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است. همچنین از طرح پژوهش آمیخته اکتشافی استفاده شده است. جامعه مشارکت کنندگان بخش کیفی شامل خبرگان نظری (اساتید مدیریت آموزشی) و تجربی (مدیران دانشگاه تهران) بودند. نمونه گیری بخش کیفی با روش هدفمند صورت گرفت و با 17 مصاحبه اشباع نظری دست پیدا شد. در بخش کمی نیز از دیدگاه 393 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته، پرسشنامه ISM و محقق ساخته است. برای شناسایی سازه های زیربنایی مدیریت استراتژیک آموزش مجازی مبتنی بر انگیزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان از روش تحلیل کیفی مضمون و نرم افزار 20Maxqda استفاده شد. برای شناسایی روابط میان سازه ها از روش مدل سازی ساختاری-تفسیری و نرم افزار MicMac استفاده گردید. در پایان الگوی پژوهش با روش حداقل مربعات جزئی در نرم افزار Smart PLS اعتبارسنجی شد.یافته ها: نتایج نشان داد بسترهای سخت افزاری، نرم افزاری و قوانین آموزش مجازی بر فرهنگ سازی و توسعه مدیریت استراتژیک آموزش مجازی تأثیر می گذارد. فرهنگ سازی و توسعه مدیریت استراتژیک آموزش مجازی بر محیط یاددهنده-یادگیرنده اثر گذاشته و به اثربخشی مدیریت استراتژیک آموزش مجازی، مشارکت دانشجویان و توانمندسازی اساتید منجر می شود.نتیجه گیری: اثربخشی مدیریت استراتژیک آموزش مجازی، مشارکت دانشجویان و توانمندسازی اساتید به انگیزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان می شود.

فضای علمی در عصر حاضر نیاز به وجود رهبرانی تحول آفرین دارد تا بتوانند دانشگاه ها را متناسب با نیازی های خود به سمت عملکرد بهتر هدایت کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سیستم های کنترل داخلی بر شدت نوآوری و عملکرد سازمانی ، با نقش میانجی رهبری تحول آفرین انجام شد. روش پژوهش از نوع مدل سازی معادلات ساختاری است و جامعه آماری این پژوهش کلیه کارمندان دانشگاه پیام نور استان تهران در سال 1401 است که تعداد 301 نفر از آنها به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه های پژوهش بین آنها توزیع گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که دارای روایی و پایایی مناسبی بود.نتایج یافته های پژوهش نشان داد که سیستم های کنترل داخلی دارای تاثیر مستقیم و غیر مستقیم معناداری بر شدت نوآوری و عملکرد سازمانی در سطح خطای کمتر از 05/0 است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت که رهبری تحول آفرین دارای نقش میانجی بین سیستم های کنترل داخلی بر شدت نوآوری و عملکرد سازمانی است.