مبینا جواد موتاب

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر استراحت های مغزی بر پیشرفت تحصیلی، خودکارامدی و علاقه به فعالیت بدنی دانش آموزان ابتدایی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن شامل دانش آموزان دختر پایه چهارم، پنجم و ششم ابتدایی بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 127 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارامدی کودکان و نوجوانان موریس (2001) و فعالیت بدنی برای کودکان رز و همکاران (2009) و پیشرفت تحصیلی شرکت کنندگان استفاده شد. گروه مداخله به مدت چهار ماه، دو بار در روز و سه بار در هفته مجموعه فعالیت های بدنی استراحت مغزی را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل ارزیابی شدند. یافته ها تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که پس از مداخله (استراحت مغزی) میانگین گروه آزمایش در سه متغیر پیشرفت تحصیلی (57/3F= ، 001/0 P=)، خودکارامدی (65/7F= ، 001/0 P=) و علاقه به فعالیت بدنی (72/10F= ، 001/0 P=) نسبت به گروه کنترل تفاوت معنا داری دارد. نتیجه گیری: این یافته ها می تواند ضرورت توجه برنامه ریزان و مسئولان آموزشی را به اهمیت نقش فعالیت های استراحت مغزی در بهبود پیشرفت تحصیلی، خودکارامدی و تأثیر آن بر میزان علاقه به فعالیت بدنی دانش آموزان دختر ابتدایی به دنبال داشته باشد.