پرتو احمدپور سامانی

هدف:  با وجود مقبولیت گسترده نظریه برابری آدامز و اجماع نظر روی توانایی این نظریه در تبیین عدالت توزیعی، دشواری در کمی کردن مفهوم برابری باعث شده است تا بهره مندی از این نظریه با چالش هایی مواجه شود. این پژوهش رویکردی را برای سنجش برابری درک شده توسط هر فرد در مقایسه با سایر کارکنان و تعیین میزان تغییر در ورودی ها/خروجی های یک فرد برای ایجاد حس برابری در وی، ضمن بروز کمترین نارضایتی در دیگر افراد ارائه می دهد. روش: بدین منظور، از مدل خروجی محور CCR تحلیل پوششی داده ها برای صورت بندی دو سناریوی خوش بینانه و بدبینانه و دستیابی به تخمینی بازه ای از میزان برابری درک شده توسط کارکنان استفاده می شود. برای اطمینان از کاربردی بودن رویکرد پیشنهادی، از آن برای تخمین برابری درک شده توسط اعضای هیئت علمی یک گروه آموزشی استفاده می شود. یافته ها: این رویکرد نشان داد که دیدگاه خوش بینانه یا بدبینانه، بر رتبه بندی افراد از لحاظ میزان برابری درک شده توسط آن ها اثر متفاوتی دارد. همچنین میزان برابری درک شده واقعی توسط افراد، لزوماً با میزان برابری تخمین زده شده برای آن ها با استفاده از دو دیدگاه خوش بینانه و بدبینانه تطابق ندارد؛ زیرا این دو دیدگاه حالت های حدی دو رویکرد را می سنجند. در عوض، میزان برابری درک شده توسط افراد با میانگین برابری درک شده از دو رویکرد خوش بینانه و بدبینانه تطابق بیشتری دارد. نتیجه گیری: قرارگیری میزان برابری های درک شده اظهارشده توسط افراد در بازه های محاسبه شده برای برابری های درک شده توسط رویکرد پیشنهادی حکایت از اعتبار آن دارد. بنابراین، می توان برابری درک شده توسط هر فرد را به صورت یک بازه تخمین زد و بر اساس آن، برای افرادی که پتانسیل احساس نابرابری زیادی دارند، تمهیدهایی اندیشید تا این پتانسیل کاهش یابد.