فاطمه هداوندی

به کارگیری «کودکان سرباز» در مخاصمات مسلحانه توسط دولت ها و شبه نظامیان از جمله فجایعی است که علی رغم دستاوردهای عظیم بشری در قرن بیست ویکم، همچنان گریبان گیر جامعه بین المللی حاضر است. این در حالی است که وفق ماده 38 کنوانسیون حقوق کودک، «گروه های سیاسی نباید از افراد زیر پانزده سال در مخاصمات استفاده نمایند». در راستای توسعه مصادیق مفهوم «کودک سرباز»، ماده4 «پروتکل اختیاری شرکت کودکان در مخاصمات مسلحانه»، منضم به کنوانسیون مزبور از طرفین درگیری های مسلحانه می خواهد که به افراد زیر هجده سال اجازه شرکت در مخاصمات مسلحانه داده نشود. در مقابل، سربازگیری اجباری در مورد کودکان نیز ممنوع اعلام شده است. بر اساس ماده 26 و بند 2 ماده 8 اساسنامه رُم «سربازگیری یا نام نویسی از افراد زیر پانزده سال برای شرکت در درگیری های نظامی ممنوع و در زمره جرایم جنگی است.» اهمیت موضوع به کارگیری کودکان سرباز در مخاصمات مسلحانه تا بدانجاست که دیوان کیفری بین المللی، نخستین رأی خود را در 14 مارس 2012 بدین موضوع اختصاص داده است. دیوان در رأی مذکور، آقای توماس لوبانگا (فرمانده شبه نظامیان کنگو) را به اتهام سربازگیری کودکان زیر پانزده سال در بازه زمانی سپتامبر 2002 تا ژوئن 2003 محکوم و طبق بند  2 ماده 74 تعیین مجازات را به جلسه دادرسی مجزا موکول نمود. شایان ذکر است که دادگاه ویژه سیرالئون نیز تنها به فاصله یک ماه از رأی دیوان کیفری بین المللی، در تاریخ 16 آوریل 2012 رأیی را در خصوص این موضوع صادر نموده است. به علاوه اساسنامه دادگاه ویژه سیرالئون نیز موضوع کودکان سرباز را مورد جرم انگاری قرار داده بود. از این رو، در این نوشتاربرآنیم تا ضمن بررسی وضعیت حقوقی حمایت از کودکان سرباز در حقوق بشردوستانه بین المللی، به تشریح رویه دیوان کیفری بین المللی در خصوص مسأله کودکان و مسؤلیت کیفری پرداخته و نقش رویه ساز دیوان را در مقابله با بحران «کودک سرباز» مورد مداقه قرار دهیم.

مقدمه : گام اول برنامه ریزی آموزشی , شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی است، کهنقطه آغاز هرنوع آموزشی است. به میزانی که معاونین امور جوانان برای برنامه ریزی و مشارکت جوانان در فعالیت های امدادی و عام المنفعه فاقد معلومات، مهارت و توانایی ها باشند، نیاز به آموزش بیشتر احساس می گردد. هدف این تحقیق تعیین نیازهای آموزشی معاونین امور جوانان جمعیت هلال احمر است. روش ها: روش تحقیق توصیفی و کاربردی بوده و جامعه آماری تمامی معاونین امور جوانان استان های کشور در سال 1385 هستند. به دلیل محدود بودن نمونه ها از روش شمارش کامل افراد (سرشماری) استفاده شده است. ابزار پرسشنامه محقق ساخته بوده و شاخص های آمار توصیفی مورد استفاده فراوانی و درصد می باشد. یافته ها: بیشترین دوره های آموزشی مورد نیاز معاونین امور جوانان هلال احمر روانشناسی نوجوانی و جوانی(49/14درصد) ، مدیریت سرپرستی (59/11)و کمترین آن توانمند سازی نیروی انسانی(1درصد)، مدیریت استراتژیک(1 درصد)، مدیریت زمان(1 درصد)، کارگاه آموزشی ارتباط باNGO (1درصد) ، بود. نتیجه گیری: دوره های آموزشی مورد نیاز به ترتیب عبارتند از : روانشناسی نوجوانی و جوانی، مدیریت سرپرستی، برنامه ریزی عملیاتی، مدیریت امور فرهنگی، رفتار سازمانی، مدیریت سوانح و حوادث، مدیریت مشارکتی، بودجه بندی امور مالی، مدیریت و برنامه ریزی نیروی انسانی، گزارش نویسی، مدیریت گروهها، مسائل نوجوانان و جوانان، جامعه شناسی جوانان، مدیریت بحران

مقدمه :ارزیابی اثربخشی آموزش مدیریت بحران امری ضروری برای مدیران آموزش می باشد. با سنجش اثربخشی آموزش ها می توان نقاط قوت و ضعف برنامه ها را تشخیصداد. هدف این تحقیق بررسی اثر بخشی دوره آموزش کارگاهی مدیریت بحران از نظر تحقق هدف های آموزشی در سطح دانش و آگاهی و میزان رضایت مندی مدیران ستاد حوادث غیر مترقبه استان کرمان بر طبق الگوی کرک پاتریک می باشد. روش ها : تحقیق حاضر از نظر هدف یک تحقیق کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع تحقیق ارزشیابی است. جامعه آماری تمامی مدیران ستاد حوادث غیر مترقبه 7 شهرستان کرمان (134 نفر) در سال 1388 هستند. روش نمونه گیری تصادفی ساده و ابزار تحقیق ، پرسشنامه محقق ساخته وشاخص های مورد استفاده آمار توصیفی فراوانی و درصد ، میانگین و آمار استنباطی tتست است. یافته ها: 8 /58 درصد مدیران آگاهی از پتانسیل های موجود شهر خود را برای برنامه ریزی بحران در حد زیاد و 9/54 درصد کاملاٌموافق فراگیری علم مدیریت بحران هستند. 1/54 درصد میزان کیفیت مطالب ارائه شده را در حد زیاد می دانند. نتیجه گیری : نتایج نشان می دهد دوره آموزشی ازنظر افزایش دانش و آگاهی مدیران بحران اثربخش بوده است. تفاوت معنی داری بین میانگین پیش آزمون و پسآزمون نمونه ها در سطح P<0.05 وجود دارد. از نظر شرکت کنندگان میزان کیفیت کارگاه های آموزشی و کل دوره در سطح مطلوب ارزیابی شده است.

مقدمه: آموزش یکی از مؤثرترین ابزارها برای مقابله با حوادث و بلایای طبیعی و ضامن ارائه مناسب خدمات امدادی و بشردوستانه است. آموزش در صورتی که منظم و هدفمند و در راستای نیازهای واقعی مدیران بحران تدوین و اجرا شود باعث بهبود عملکرد و کارایی آنان خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش ضمن خدمت مدیریت بحران برکارایی مدیران بحران شهرستان دماوند استان تهران در هنگام سوانح است. روش ها: در این مطالعه توصیفی جامعه آماری تمامی مدیران، معاونین و رابطین حوادث شهرستان دماوند (164 نفر) در سال 1389 بودند. تعداد نمونه 67 نفر و روش نمونه گیری روش تصادفی ساده و ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته 81/0= α بود. یافته ها: 2/37% در حد خیلی زیاد، 3/40% در حد زیاد و 4/22% در حد متوسط بیان داشته اند که آموزش مدیران بحران در بالا بردن کارایی آنان مؤثر است. نتیجه گیری: نتایج بررسی های انجام شده در این تحقیق نشان می دهد که محتوای دوره آموزشی مدیریت بحران با نیازهای شغلی مدیران بحران تناسب دارد و گذراندن دوره مدیریت بحران باعث ارتقاء کارایی مدیران ستاد حوادث بحران از دیدگاه آنان می شود.