فرشاد رحمانی

     با توجه به شرایط اقلیمی و بحران آبی از یک طرف و رشد جمعیت و تقاضای محصولات از طرف دیگر، تخصیص اراضی برای فعالیت های کشاورزی مهمترین مسئله می باشد. داشتن آگاهی و داده های کافی درباره کمیت، کیفیت، نوع، چگونگی پراکنش و تخصیص اراضی مورد نیاز بر اساس تقاضا و عرضه از ضرورت های مهم بشمار می رود. تخصیص کاربری اراضی فرآیندی رقابتی برای رسیدن به اهداف تعیین شده مدیران و تصمیم گیرندگان است. جمعیت رو به رشد جهانی، همراه با تقاضا برای محصولات جدید مانند محصولات بیولوژیکی و سوخت های زیستی و فشار به زمین های کشاورزی. تصمیمات و اهداف مدیران. بهینه سازی ترکیبی چندمنظوره عوامل مهم مؤثر در تخصیص اراضی بشمار می روند که تخصیص اراضی را با مشکلاتی مواجه می سازد. هدف این پژوهش اولویت بندی و شناخت سناریوهای تخصیص اراضی برای محصولات استراتژیک برای تامین امنیت غذایی بر اساس ظرفیت های طبیعی و شرایط اقتصادی و اجتماعی جامعه در شهرستان ارومیه می باشد. روش پژوهش در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری داده های اسنادی بوده و داده های مورد نظر از مرکز آمار، فائو و وزارت کشاورزی و جهاد کشاورزی منطقه گردآوری شده است. شاخص های پژوهش شامل؛ رشد جمعیت، سرانه ملی و جهانی، راندمان ملی و جهانی. نتایج نشان می دهد، سناریوهای مرتبط با سرانه و راندمان های ملی بدترین سناریوهای ممکن برای تخصیص اراضی می باشند (سناریوهای یک، دو، پنج و شش). سناریوهای سوم، چهارم، هفتم و هشتم سناریوی مطلوب و سناریوهای نهم و دهم سناریوی متوسط و سناریوهای یازدهم و دوازدهم مطلوبترین سناریوها بشمار می رود. کاهش نرخ رشد در چند سال اخیر بدلیل مشکلات ناشی از افزایش جمعیت باعث شده نرخ رشد منطقه به بهترین حالت خود برسد، بنابراین، سناریوی یازده با نرخ رشد کوتاه مدت و سرانه و راندمان جهانی بهترین سناریو خواهد بود.