معصومه دهکردیان نژاد

این پژوهش با هدف طراحی و تبیین مدل توانمندسازی حرفه ای مدیران زن در ورزش کشور انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. مدیران سازمان های ورزشی و اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه ها جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای مدل سازی در نرم افزار اسمارت پی .ال .اس. به تعداد 167 نفر برآورد شد. نمونه گیری به روش قضاوتی انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی با 89 سؤال در مقیاس پنج گزینه ای لیکرت بود. روایی ابزار پژوهش از طریق ارزیابی روایی محتوایی (10 نفر)، پایایی (آلفای کرونباخ) و روایی سازه (شاخص های برازش) تأیید شد. مدل پژوهش شامل سه سطح زمینه ای، ساختاری-فرایندی و کارکردی با 10 متغیر اصلی و 22 بُعد آن ها بود. نتایج مدل سازی نشان داد که اثر مدیریت ملی (با ضریب مسیر 0.454) و محیط ورزش (با ضریب مسیر 0.373) بر ظرفیت سیستمی معنا دار بود. اثر ظرفیت سیستمی بر راهبردپذیری (با ضریب مسیر 0.794)، تأمین اطلاعاتی (با ضریب مسیر 0.776) و بستر سازمانی (با ضریب مسیر 0.700) معنا دار مشاهده شد. اثر بستر سازمانی، تأمین اطلاعاتی و راهبردپذیری بر آمادگی شغلی معنا دار بود (به ترتیب با ضرایب مسیر 0.897، 0.455 و 0.323). اثر آمادگی شغل نیز بر رویه حرفه ای سازی (با ضریب مسیر 0.752) و رویه توانمندسازی (با ضریب مسیر 0.672) معنادار مشاهده شد. همچنین اثر رویه حرفه ای سازی و رویه توانمندسازی به ترتیب با ضرایب مسیر 0.966 و 0.192 بر نتایج توانمندسازی معنا دار بود. براساس یافته های پژوهش می توان گفت توانمندسازی حرفه ای مدیران زن در سازمان های ورزشی، حاصل برآیند زنجیره ای از عوامل زمینه ای، ساختاری، فرایندی و کارکردی است؛ ازاین رو مداخله مثبت در هریک از عوامل می تواند اثر درخور توجهی بر عملکرد مدیران و تعمیم عدالت جنسیتی در مدیریت سازمان های ورزشی بگذارد.