الهام سادات صبور ابوانی

تغییرات جاری، بیانگر آن است که تلاش سازمانها در انطباق با شرایط خارجی برای بقا، بیشتر تکامل طبیعی بوده است تا تلاش هشیارانه .استراتژی بر اثر نیاز مبرم و فزاینده به واکنش نشان دادن به تغییرات بازار در حال تکامل است -همان نیازی که در مسطح کردن سلسله مراتب سازمانی نقش دارد- این حذف لایه های مدیریتی به نوبه خود، بر شیوه های خلق استراتژی های سازمانی اثرگذار است. از دهه 1990 پیرو پاسخگو نبودن طرح های استراتژیک تجویزی، پارادایم جدیدی در حوزه مدیریت استراتژیک و تصمیم گیری با نام رویکرد مبتنی بر شواهد پا به عرصه ظهور گذاشت. پژوهش از نظر هدف بنیادین و در زمره پژوهش های آمیخته اکتشافی است. در این پژوهش محقق ضمن داشتن نگاه آسیب شناسی به تصمیمات استراتژیک که در راس شرکت های بیمه ای گرفته می شود ابتدا مدل تصمیم گیری استراتژیک مبتنی بر شواهد را با استفاده از تئوری داده بنیاد و مدل پارادایمی اشتراووس و کوربین طراحی و سپس درجه اهمیت عوامل شناسایی شده در مدل به روش دلفی فازی تعیین گردید.

هدف: رویکردهای تصمیم گیری مبتنی بر داده های محیطی، قابلیت اطمینان را برای تصمیم ها بهبود می دهند؛ اما یکی از مشکل های مهمی که در سازمان ها و به ویژه بخش خصوصی وجود دارد، ناتوانی در پیاده سازی این رویکردهاست. هدف پژوهش حاضر این است که از بین گفتمان های خبرگان صنعت بیمه و تصمیم گیری راهبردی، الگوی تصمیم گیری راهبردی مبتنی بر شواهدی ارائه شود که در رفتار مدیران ارشد صنعت بیمه مستتر شده است. روش: پژوهش از نظر هدف، بنیادین و از نظر ماهیت، اکتشافی است. برای گردآوری داده ها، رویکرد مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته در کنار مطالعات کتابخانه ای مد نظر قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش، خبرگان سازمانی و خط مشی گذاری بودند. برای شناسایی خبرگان از روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد که طی آن با توجه به کفایت داده ها با 20 خبره مصاحبه به عمل آمد. یافته ها: در نهایت مدل تصمیم گیری راهبردی مبتنی بر شواهد با استفاده از نظریه داده بنیاد طراحی و شرایط علّی عدم اطمینان محیطی و شکاف استراتژیک شناسایی شد. نتیجه گیری: در مدل پارادایمی تصمیم گیری، گفتمان اطمینان طلبی و شکاف استراتژیک، پدیده اصلی بودند. برای شرایط مداخله گر، محدودیت های اخلاقی و ویژگی های شخصیتی مدیران شناسایی شدند. عوامل بستر، شامل فرهنگ سازمانی و امکانات و منابع سازمان بودند که بر راهبرد اصلی که همان تصمیم گیری مبتنی بر شواهد است، تأثیر می گذارند. پیامد این نوع تصمیم گیری، توجه بیشتر به موضوع علم گرایی، ائتلاف گرایی، مشارکت ذی نفعان در سازمان و جهت گیری استراتژیک در سازمان است.