احد عبدی

زمینه و هدف: تعارض در زندگی زناشویی زمانی اتفاق می افتد که ع دم توافق، ناسازگاری و یا اختلافی بین زوجین وجود داش ته باش د؛ از این رو، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی کارت های ذهنیت طرحواره ای و اثربخشی درمان پردازش شناختی بر مهارت حل مسئله در زوج های متعارض بود . ر وش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و شیوه انجام آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 10 تهران در سال 1400 بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 30 زوج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی ، مقیاس حل مسئله هپنر (1982)، بسته آموزشی درمان پردازش شناختی رسیک و همکاران (2007) و بسته آموزشی کارت های ذهنیت طرحواره ای طباطبایی فر و همکاران (1401) بود که به مدت دوازده جلسه 90 دقیقه ای برای گروه های آزمایش اجرا شد. داده های به دست آمده با استفاده از واریانس اندازه مکرر تحلیل شدند . یافته ها: یا فته ها حاکی از آن است که آموزش کارت های ذهنیت طرحواره ای بر تمامی مؤلفه های حل مسئله شامل اعتماد به حل مسئله (ضریب اتا = 61/0)، سبک اجتناب-گرایش (ضریب اتا = 51/0) و مشکل شخصی (ضریب اتا = 35/0) مؤثر است. همچنین درمان پردازش شناختی نیز بر مؤلفه های فوق به ترتیب با ضریب اتای 75/0، 56/0 و 40/0 اثربخش است. اثربخشی هر دو رویکرد در مرحله پیگیری طبق آزمون تعقیبی بنفرونی پایدار بود. یافته ها نشان داد اثربخشی آموزش کارت های ذهنیت طرحواره ای نسبت به مداخله پردازش شناختی در مؤلفه های حل مسئله تاثیر پذیری بیشتری داشت(05/0> P ) . نتیجه گیری: بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری کرد که برای افزایش حل مسئله در زوج های متعارض می توان از هر دو شیوه آموزش کارت های ذهنیت طرحواره ای و درمان پردازش شناختی استفاده کرد و با توجه به بافت فرهنگی و بومی سازی کارتهای ذهنیت طرحواره ای می توان از آن در حل مسئله زوج های متعارض استفاده بیشتری نمود .

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تکنیک های تجربی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار در زنان سرپرست خانوار مهاجر افغان در تهران بود.: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل با آرایش تصادفی در آزمودنی ها بود. جامعه آماری شامل زنان مهاجر سرپرست خانوار تحت پوشش کلینیک مددکاری اجتماعی نوید مهر واقع در شهرک ولیعصر شهر تهران به تعداد 53 نفر بود که از میان آن ها با توجه به لزوم انجام مداخله، 20 نفر به عنوان نمونه با روش هدفمند انتخاب شده و در دو گروه (10 نفر گروه طرحواره درمانی و 10 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه اول تحت 8 جلسه 5/1 ساعته طرحواره درمانی گروهی قرار گرفتند و گروه دوم هیچ درمانی دریافت ننمودند. جهت سنجش از فرم کوتاه مقیاس طرحواره های ناسازگار یانگ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد طرحواره درمانی در تعدیل طرحواره های محرومیت هیجانی، نقص/ شرم، وابستگی/ بی کفایتی، آسیب پذیری به ضرر و بیماری، گرفتار/ خودتحول نیافته، اطاعت، بازداری هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق و خویشتن داری/ خودانضباطی زنان سرپرست خانوار مهاجر افغان ساکن تهران اثربخش می باشد. با توجه به اثربخشی طرحواره درمانی می توان با انجام این روش درمانی، به کاهش طرحواره های ناسازگار در افراد کمک کرد .

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار در دختران 14 الی 18 ساله دارای گرایش به خودکشی بود. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش از نوع پژوهش های مداخله ای با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری حاضر شامل کلیه دختران 14 الی 18 ساله مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و روان درمانی نوید مهر در منطقه 18 شهر تهران در طی دوره ی زمانی خرداد 1398 لغایت مرداد 1398 با افکار گرایش به خودکشی بر اساس پرسشنامه افکار خودکشی بک بود. برای انتخاب نمونه مورد مطالعه از روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس با گمارش تصادفی در گروه ها استفاده شد. بدین منظور آزمودنی ها به صورت هدفمند انتخاب و با همین روش در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش در یک دوره طرحواره درمانی که طی 8 جلسه 5/1 ساعته هفتگی به صورت گروهی برگزار شد، شرکت کردند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه ی افکار خودکشی بک و فرم کوتاه مقیاس طرحواره های ناسازگار یانگ بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد طرحواره درمانی در تعدیل طرحواره های محرومیت هیجانی، نقص / شرم، وابستگی / بی کفایتی، آسیب پذیری به ضرر و بیماری، گرفتار / خودتحول نیافته، اطاعت، ایثار، بازداری هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق و خویشتن داری / خودانضباطی دختران 14 الی 18 ساله دارای گرایش به خودکشی اثربخش می باشد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی اثربخشی آموزش مهارت های رفتاری و آموزش ذهنیت های طرحواره ای بر روی پرخاشگری کودکان کار 10 الی 12 ساله بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل با آرایش تصادفی در آزمودنی ها بود. جامعه آماری شامل کودکان کار 10 الی 12 ساله تحت پوشش کلینیک مددکاری اجتماعی نوید مهر واقع در شهرک ولیعصر شهر تهران به تعداد 89 نفر بود که از میان آنها با توجه به لزوم انجام مداخله، 45 نفر به عنوان نمونه با روش هدفمند انتخاب شده و در سه گروه (15 نفر گروه آموزش ذهنیت های طرحواره ای، 15 نفر گروه آموزش مهارت های رفتاری و 15 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه اول تحت 8 جلسه آموزش مهارت های رفتاری، گروه دوم تحت 8 جلسه آموزش ذهنیت هایی قرار گرفتند و گروه سوم هیچ آموزشی دریافت ننمودند. جهت سنجش پرخاشگری از مقیاس پرخاشگری پرسشنامه آخنباخ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد هم آموزش مهارت های رفتاری و هم آموزش ذهنیت های طرحواره ای در کاهش پرخاشگری کودکان کار اثربخش می-باشد.