سمانه سادات جعفرطباطبایی

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به مادران برکاهش نشانه های لجبازی-نافرمانی و اختلال سلوک در کودکان انجام گرفت.روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مقطع ابتدایی پسرانه مدارس شهر کهنوج 980 دانش آموز به همراه مادران آنها بود.40 نفر از کودکان که براساس پرسشنامه درجه بندی اسنپ چهار فرم والدین(1980) از لجبازی-نافرمانی بالا و براساس مقیاس پرسشنامه علائم مرضی تشخیص اختلال سلوک داده شده بودند ، به شیوه نمونه گیری در دسترس ، به عنوان حجم نمونه انتخاب و به دو گروه آزمایش (نفر20) و کنترل (20نفر) تقسیم شدند.گروه آزمون در 8 جلسه 90 دقیقه ای فرزندپروری مثبت شرکت کردند.نتایج تحلیل ها نشان داد که آموزش گروهی فرزند پروری مثبت بر کاهش لجبازی-نافرمانی واختلال سلوک آزمودنی های گروه آزمایش موثر بوده و در مورد لجبازی – نافرمانی دارای ماندگاری تاثیر است . می توان نتیجه گرفت آموزش گروهی فرزند پروری مثبت به مادران بر نشانه های لجبازی-نافرمانی و اختلال سلوک تاثیر دارد و باعث کاهش علایم آنها می شود.

زمینه و هدف: بیش فعالی معمول ترین اختلال عصب تحولی در کودکان است و شایع ترین تشخیص را در روان پزشکی به خود اختصاص می دهد. این اختلال شامل زیرگروه اختلال نقص توجه-بیش فعالی و نوع مرکب است. اختلالات روانی هم زمان در کودکان مبتلا به بیش-فعالی شیوع نسبتاً زیادی دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی نمایش عروسکی بر رفتارهای درونی سازی و برونی سازی شده در کودکان بیش فعال بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پژوهش پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه همراه با دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی (پایه اول، دوم و سوم) دارای اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی در سال تحصیلی 1400-1399 بود که به مراکز مشاوره آموزش و پرورش شهر تهران مراجعه نمودند که از بین آن ها، تعداد 30 نفر از کودکان بیش فعال با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کانرز والدین و سیاهه رفتاری کودک آخنباخ-نسخه والدین (آخنباخ،1991) به دست آمد. برنامه آموزش نمایش عروسکی در 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار Spss.22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش نمایش عروسکی بر رفتارهای برونی سازی (86/38= F ، 001/0= p ) و درونی سازی شده (25/15= F ، 001/0> p ) در کودکان بیش فعال بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت نمایش عروسکی بر رفتارهای درونی سازی و برونی سازی شده در کودکان بیش فعال مؤثر بود و می توان از این روش در جهت بهبود مشکلات کودکان بیش فعال استفاده کرد.

مقدمه: ظهور کووید ۱۹ و پیامدهای آن منجر به ترس، نگرانی و اضطراب در بین افراد در سراسر جهان شده است. هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش تاب آوری در پیش بینی آسیب پذیری روانی است. روش: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و جامعه، کارکنان دانشگاه آزاد بیرجند در سال ۱۳۹۹ بود. ۱۲۳ نفر بر اساس جدول مورگان، به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه ها شامل تاب آوری کونور و دیویدسون و نشانگان روانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر میانگین و انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام شد. یافته ها: بین نمره کلی تاب آوری با آسیب پذیری روانی رابطه معنی داری وجود دارد. در بین خرده مقیاس ها هم به ترتیب؛ افسردگی (۰/۶۴۷- = r )، حساسیت در روابط متقابل (۰/۵۵۳- = r )، وسواس (۰/۵۰۳- = r )، اضطراب (۰/۴۹۷- = r ) و پرخاشگری (۰/۴۷۴- = r ) بیشترین همبستگی با تاب آوری را داشتند ( P <۰/۰۰۱). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که تاب آوری توانست به طور کلی ۴۰ %میزان آسیب پذیری روانی و خرده مقیاس های آن را پیش بینی کند ( P <۰/۰۰۱). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که افزایش تاب آوری می تواند به کاهش خرده مقیاس های آسیب پذیری روانی افراد منجر شود. همچنین می توان از نتایج این مطالعه برای تشخیص میزان آسیب های روان شناختی ناشی از بحران پاندمی کووید 19 در کارکنان دانشگاه آزاد بیرجند و برنامه ریزی جهت انجام مداخلات روان شناسی لازم در این گروه هدف استفاده کرد.

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فرایندهای شناختی ناکارآمد (نگرانی، نشخوارفکری و عدم تحمّل بلاتکلیفی) و تمرکز در اضطراب امتحان انجام گردید. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع همبستگی می باشد.  جامعه آماری شامل 500نفر دانش آموز پسر پایه چهارم دبیرستان (شرکت کننده در آزمون آزمایشی قلم چی) بودکه 217 نفر با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این مطالعه آزمودنی ها به پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا مایر و همکاران(۱۹۹۰)، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون(1994)، پرسشنامه نشخوار فکری هوکسما و مارو(1991)، پرسشنامه اضطراب امتحان فریدمن(1997) و پرسشنامه مهارت تمرکز سواری(1394) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS -22و  از طریق آزمون تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون انجام گردید. یافته ها: یافته های آماری نشان داد که میانگین نمرات نگرانی، نشخوار فکری، عدم تحمل بلاتکلیفی و تمرکز ارادی رابطه ی مستقیم و معناداری با اضطراب امتحان دارد اما تمرکز غیرارادی رابطه منفی معناداری با اضطراب امتحان دارد. (p < 0.05). نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش می توان به تأثیر فرایندهای شناختی ناکارآمد و تمرکز در بروز اضطراب امتحان پی برد لذا مشاوران و مراکز آموزشی باید برای متغیرهای یاد شده چاره اندیشی نمایند و در طول دوره آمادگی برای آزمون روی این مولفه های دانش آموزان تمرکز کرده و راهکارهای مناسب ارائه دهند

یافته های پژوهشی نشان می دهد دختران نوجوان برای ابتلا به شکل های متنوع رفتارهای خوردن مستعدند زیرا آن ها به چالش های مربوط به اندازه، شکل و ظاهر فیزیکی حساس هستند. این پژوهش باهدف بررسی نقش شرم، خود دلسوزی و عدم تحمل بلاتکلیفی در آسیب شناسی نگرش های خوردن دانش آموزان دختر انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دختر سال سوم مقطع متوسطه شهر بیرجند در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل داد. با توجه به حجم جامعه و بر مبنای استفاده از جدول کرجسی/مورگان حجم نمونه 259 برآورد شد. برای گردآوری داده ها از مقیاس شرم از تصویر بدنی دیورت و همکاران (2015)، مقیاس شرم از دیگران متیوس و همکاران (2015)، مقیاس خود دلسوزی رایس و همکاران (2011)، مقیاس تحمل ناپذیری بلاتکلیفی کارلتون و همکاران (2007) و پرسشنامه نگرش های خوردن گارنر و همکاران (1979) استفاده گردید. برای بررسی فرضیه های پژوهش تحلیل رگرسیون چندگانه بکار رفت. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که شرم از تصویر بدنی، خوددلسوزی سازگارانه و شرم از دیگران در پیش بینی نگرش های خوردن نقش دارند و روی هم 32 درصد از واریانس این نگرش ها را تبیین کردند، اما خوددلسوزی ناسازگارانه و عدم تحمل بلاتکلیفی در تبیین این ارتباط نقشی نداشت. این یافته ها بر نقش تسهیل کننده توانایی های خود دلسوزی و اثرات بیماری زای شرم از تصویر بدنی و شرم از دیگران در نگرش های خوردن دانش آموزان تأکید دارد.