سید محمدکاظم میرحسنی

معصومان علیهم السلام در بسیاری از دعاهایشان، اسامی و صفاتی از خداوند را همراه با درخواستشان آورده اند. این روش چنان پراستفاده و جزو سیره همه اهل بیت علیهم السلام بوده که می توان آن را یکی آداب مورد تأکید در دعا دانست. به نظر می رسد که میان درخواست ها و صفاتی که در کنار آن می آید، رابطه ای وجود دارد. برای پیداکردن این روابط گام نخست را می توان با «گزاره یابی» برداشت؛ به این معنی که فهرستی از صفات و اسامی الهی همنشین با درخواست ها، تهیّه شود. پژوهش پیشِ رو درصدد گردآوری این صفات و حاجات از کتاب «عدّه الدّاعی» است. این کار از جنبه موضوع و ساختار نو بوده و راه را برای تطبیق حاجت ها با صفات الهی همنشین آن باز می کند. مقاله کنونی در دو بخش اسامی و صفات الهی همنشین با حاجت ها و استعاذه ها را در قالب جدول ارائه می کند.

یکی از پرحجم ترین محورهای موجود در دعاهای مأثور، «درخواستِ حاجت» و «پناه بردن» است. آن چه مورد درخواست معصومان قرار گرفته، ذیل علم، عصمت و امامت ایشان قرار داشته و از این رو، نشان دهنده راه کمال است. در برابر، چیزی که ایشان از آن به خداوند پناه برده اند، مانع وصول به کمال بوده و پناهگاه هایی که بدان ها پناه برده شده، قابلیت اعتماد و اتّکا برای مصونیت از خطرات را دارد. شناخت این موضوعات، راه درست و نادرست را به ره جویان می نمایاند. ساختار فهرست گونه این نوشته دریافت معارف یادشده از دعاها را سرعت و آسانی می بخشد. تاکنون دیده نشده که با این نگاه و روش، دعاهای معصومان تحلیل و ارائه شود. مقاله کنونی در بخش نخست «خواستنی ها» و در بخش دوم «پناه بردنی ها» را بر اساس دعاهای کتاب عدّه الدّاعی ابن فهد حلّی فهرست کرده است.