جواد قصابیان

بدون شک سیلاب به عنوان یک بلای طبیعی شناخته شده است ولی سیلاب در عمل،هم از نظر تلفات جانی وهم از نظر خسارات مالی یکی از مهیب ترین بلاهای طبیعی در جهان محسوب می شود.سیل عبارت است از«اف زایش دبی جریان به صورت غیرمعمول که از مسیر دائمی خود خارج شده و خساراتی در پی دارد»تعریف می گردد.سیل مى تواند نتیجه ریزش باران هاى شدید،ذوب سریع برف و یخ ویا تخریب سدها باشد.علت وجود این فرایند هرچه باشد وقتى که وارد مناطق شهرى گردد موجب ایجاد خسارات و گاهى تلفات زیادى می گردد.درکشور ما نیز تعداد وقایع و خسارات سیل در سالهای گذشته روند افزایشی داشته است.در سال گذشته ده ها نف ر از هم وطنان در نقاط شهری و روستایی جان خود رادر اثر این واقعه طبیعی از دست دادند.در سال آینده سیل در ک دام نقطه اتفاق خواهد افتاد؟ کدام خانواده ها عزیزان خود و یا سرمایه زندگی خ ود را از دس ت خواهن د داد؟آی ا م ی ت وان به طور کلی از بلای سیل مصون ماند؟ اگر نه، چه اقداماتی برای کاهش خسارات آن می توان انجام داد؟باید توجه داشته باشیم که یک حادثه ناگوار زمانی به بلا تبدیل می شود که موجب تحمیل تلفات و خساراتی به جوامع گردد.بلایا علاوه بر داشتن اجزای تشکیل دهنده ای که علوم طبیعی به آن می پردازد،دارای جنبه های اجتماعی قدرتمندی نیز هستند.اگرچه نمی توان از وقوع آن ها جلوگیری کرد ولی می توان آثار و عواقب فاجعه آمیزآنها را به کمک برنامه ریزی های قبلی وآمادگی برای انجام اقدامات اضطراری کاهش داد.در ایران نیز به دلیل رشد شهرنشینی و شکل گیری کلان شهرها مسئله مدیریت سیلاب شهری هر روزه اهمیت بیشتری می یابد.در این پژوهش نویسنده سعی دارد تا به روشهای مدیریت بحران و سیلاب در شهرستان سیمرغ که در روزهای پایانی سال97(27 اسفندماه) درگیر سیلابی خسارت بار شده بود،بپردازد.