تحلیل محتوای سطوح چهارگانه روش شناسی پژوهش در مطالعات شهرسازی (مورد پژوهی: پایان نامه های شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران 1380-1393)(مقاله علمی وزارت علوم)
هر پژوهشی مستلزم تعیین روشی علمی به عنوان نقشه هدایتگر آن است. قلمروی رشته شهرسازی و ماهیت میان رشته ای آن ایجاب می کند که انتخاب روش تحقیقی مناسب و علمی برای تکمیل فرایند پژوهش های این حوزه مطالعاتی و به دنبال آن، تکمیل فرایند برنامه ریزی، طراحی و مدیریتی در حوزه های امور شهری امری ضروری به نظر برسد. این مقاله با هدف شناخت ابعاد ساختاری و محتوایی روش شناسی پژوهش در بستر مطالعات شهرسازی درصدد پاسخ به این پرسش است که پارادایم، رویکرد، روش و تکنیک های رایج در مطالعات شهرسازی، از نظر ساختاری و محتوایی بر چه اساس و پایه ای استوار است؟ ابعاد مغفول در این فرایند و رویکردهای پاسخده کدم اند؟ تحقیق با رویکردی کیفی و با تکیه بر روش تحلیل محتوا روش شناسی پژوهش در 300 پایان نامه رشته شهرسازیِ دانشگاه علم و صنعت ایران را بررسی و تحلیل می کند. روش تحقیق پایان نامه های مورد بررسی، در چهار سطح پارادایم، روش شناسی، روش و تکنیک مورد واکاوی قرار می گیرد. نتایج پژوهش افزون بر بازشناسی اطلاعات کمی و ویژگی های کیفیِ خاص در فرایند روش شناسی، به ابعاد مغفولی از قبیل ضعف ساختاری، فقر محتوایی و کم توجهی به اخلاق پژوهش ختم می شود. در انتها رویکردهای پاسخده در راستای رفع مشکلات و ابعاد مغفول، بر راهبردهای آموزشی با هدف شناخت و اصلاح تأکید می شود.