سید مجتبی احمدی

مقدمه: این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرای گروهی برکاهش افسردگی، استرس و اضطراب مرگ افراد مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد. روش کار: این پژوهش مقطعی در سال 1395بر روی32 نفر بیمار مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی در دو گروه آزمون و شاهد انجام شد. بیماران گروه مداخله درجلسات گروه آزمون تحت درمان مثبت گرای گروهی، یک بار در هفته به مدت یک ماه و نیم قرار گرفتند. در ابتدای درمان فرم های سنجش DASS-21 و اضطراب مرگ تمپلر به عنوان پیش آزمون و درپایان جلسه ششم به عنوان پس آزمون تکمیل شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 21 و با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس، خی دو و تی مستقل و تی زوجی تحلیل شد. یافته ها: مقایسه میانگین متغیرهای افسردگی، استرس و اضطراب مرگ در دو گروه نشان داد که تفاوت آماری معنی دار بین دوگروه روان درمانی مثبت گرا و شاهد وجوددارد (001/0P<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش روان درمانی مثبت گرای گروهی را برکاهش افسردگی، استرس و اضطراب مرگ افراد مبتلابه سرطان تحت شیمی درمان موثر نشان می دهد. فراهم نمودن تمهیدات لازم از سوی مدیران ارشد و پزشکان آنکولوژیست در به کارگیری روان درمانی مثبت گرای گروهی به منظورکاهش افسردگی، استرس و اضطراب مرگ افراد مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی توصیه می گردد.

مقدمه: در حال حاضر، کرونا ویروس تمام دنیا را فرا گرفته است و بر افراد جامعه اثرات روان شناختی مختلفی را بر جای گذاشته است. در این بین بعضی از افراد رفتارهای خود مراقبتی را بیشتر رعایت می کنند که می تواند به دلایل مختلفی باشد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی (وظیفه شناسی و برون گرایی) و تفاوت های جنسیتی با رفتارهای خود مراقبتی در جامعه شهر کرمانشاه انجام گردید. روش: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، ۳۰۴ نفر از بزرگسالان شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۹ به روش در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت آنلاین (واتساپ) به زیر مقیاس های برون گرایی و وظیفه شناسی فرم کوتاه پرسشنامه ۶۰ سوالی نئو و پرسشنامه رفتارهای خود مراقبتی پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS ورژن ۲۵ و روش تحلیل رگرسیون خطی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد در مدل نخست از میان متغیرهای مورد مطالعه جنسیت بهترین متغیر پیش بین خود مراقبتی بود. جنسیت ۰۹/۰ تغییرات متغیر خود مراقبتی را تبیین کرد (۰۰۱/۰>P و ۳۰/۱۷=F). در گام دوم متغیر جنسیت و وظیفه شناسی وارد مطالعه شدند این دو متغیر با هم ۱۴/۰ واریانس متغیر خود مراقبتی را پیش بینی کردند (۰۰۱/۰>P و ۹۸/۱۳=F). نتیجه گیری: این نتایج نشان داد افراد با ویژگی های وظیفه شناسی و همچنین زنان، رفتارهای خود مراقبتی مرتبط با کرونا را بیشتر رعایت می کنند. این نتایج دارای تلویحات کاربردی در تدوین مداخلات برای بحران های کنونی و آینده خواهد بود.

اهداف هیلگارد و وایتسن هوفر در سال ۱۹۵۲ مقیاس استعداد هیپنوتیزم پذیری دانشگاه استَنفورد را معرفی کردند. این مقیاس در سال ۱۹۶۲ بازبینی و تکمیل شد. SHSS/C عمدتاً تبعیت رفتاری و تلقین پذیری را در طیف وسیعی از پدیده های هیپنوتیزمی (مواد حرکتی و نمونه های خیال پردازی و تحریف شناختی) در مدت زمان کوتاهی می سنجد. در تحقیق حاضر، هدف بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس استعداد هیپنوتیزم پذیری استانفورد SHSS/C در جمعیت غیربالینی است. مواد و روش   ها این مطالعه توصیفی روی ۳۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده های مختلف دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. این دانشجویان با ابزارهای تحقیق از جمله مقیاس استعداد هیپنوتیزم پذیری استانفورد SHSS/C ، مقیاس القای هیپنوتیزمی HIP ، پرسش نامه گروه های شخصیتی هیپنوتیزم پذیر اشپیگل و پرسش نامه شخصیتی پنج عاملی نئو ( NEO - FFI ) آزموده شدند. داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی، ضریب همبستگی، تحلیل عامل اکتشافی، آلفای کرونباخ، ضریب دو نیمه سازی گاتمن و با استفاده از نرم افزار SPSS نگارش ۲۲ تحلیل شد. یافته   ها تحلیل عاملی به روش تحلیل مؤلفه های اصلی با چرخش واریماکس برای SHSS/C ، سه عامل استعدادهای هیپنوتیزم پذیری توانایی های شناختی و ادراکی، پدیده های حسی حرکتی، تحریف شناختی و آثار پس هیپنوتیزمی را استخراج کرد. ضریب پایایی از نوع آلفای کرونباخ، بازآزمایی و همسانی درونی به ترتیب ۰/۸۰، ۰/۷۵، ۰/۷۴ بود. همچنین سه نوع روایی هم زمان، ملاکی و همبستگی خرده مقیاس ها با کل مقیاس و یکدیگر، با مقیاس القای هیپنوتیزمی HIP ،پرسش نامه های گروه های شخصیتی هیپنوتیزم پذیر و شخصیت نئو به ترتیب ۰/۸۹، ۰/۸۴، ۰/۶۸ گزارش شد. نتیجه   گیری نتایج نشان داد که مقیاس SHSS/C در جامعه ایرانی خصوصیات روان سنجی مطلوبی دارد و می توان از آن در تحقیقات روان شناسی و روان پزشکی استفاده کرد.

اهداف نگرانی های جدی درباره شکل بدن ویژگی اصلی اختلالات خوردن است. اختلال خوردن با بیماری های طبی و روانی متعددی همراه است. بنابراین ابزاری معتبر و پایا به پیشگیری از این اختلال و پیامد های آن کمک می کند. در نتیجه هدف مطالعه حاضر بررسی مشخصات روان سنجی پرسش نامه شکل بدن C 8 در زنان مبتلا به اختلال بود. مواد و روش   ها ابزار اصلی این مطالعه مقطعی و اعتبارسنجی، پرسش نامه شکل بدن ( BSQ - C 8) به فارسی ترجمه شد. سپس مشخصات روان سنجی این پرسش نامه در نمونه ای از زنان مبتلا به اختلال خوردن که با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های BSQ - C 8، شکل بدن 34 سؤالی ( BSQ -34)، ارزیابی فراشناختی بدشکلی بدن ( BDMCQ ) و مقیاس اصلاح شده وسواس فکری-عملی ییل-براون برای اختلال بدشکلی بدن ( YBOCS - BDD ) بود. برای تحلیلی داده ها با SPSS نگارش 16 از ضریب آلفای کرونباخ، ضریب دو نیمه سازی، روایی همزمان ضریب همبستگی و نمودار راک استفاده شد. یافته   ها در نمونه زنان مبتلا به اختلال خوردن، ضریب آلفای کرونباخ و ضریب دو نیمه سازی 79/0 و 74/0 بود و روایی همزمان این پرسش نامه با BSQ -34، BDMCQ و YBOCS - BDD به ترتیب 59/0، 91/0 و 58/0 بود. حساسیت، ویژگی و نقطه برش این پرسش نامه به ترتیب80/0، 67/0 و 5/26 بود. نتیجه   گیری پرسش نامه شکل بدن C 8 برای سنجش نارضایتی از شکل بدن در نمونه زنان مبتلا به اختلال خوردن، پایایی بالا و روایی هم زمان خوبی دارد و برای استفاده در تحقیقات بالینی و غیربالینی ارزیابی نارضایتی از شکل بدن مفید است.

مقدمه: استقبال گسترده دانشجویان از شبکه های اجتماعی، فرصت بی نظیری را برای پیگیری استفاده از این این رسانه بر عملکرد تحصیلی آنان فراهم آورده است. از این رو تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط استفاده از شبکه های اجتماعی با عملکرد تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی ۲۷۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال تحصیلی ۹۴-۹۵ با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه شبکه های اجتماعی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها برابر با ۰۲/۳ ± ۸۵/۲۱ سال بود. آزمون آماری پیرسون نشان داد که بین استفاده از شبکه های اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشجویان ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما همبستگی بین عملکرد تحصیلی دانشجویان و مدت زمان استفاده از رایانه معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که اکثریت دانشجویان در شبکه های اجتماعی عضویت دارند و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر عملکرد تحصیلی آنان تأثیری ندارد. لذا با توجه به نوظهور بودن شبکه های اجتماعی و عدم آشنایی دانشجویان با تمامی آثار استفاده از آن و تفاوت در نتایج مطالعات انجام شده، انجام پژوهش های بیشتری بر روی سایر جنبه های تأثیر گذار آن بر زندگی و سلامت دانشجویان ضروری به نظر می رسد.