سید محمد طباطبایی نسب

مدرسان دانشگاه، به عنوان یکی از مهم ترین عناصر نظام آموزش عالی شناخته می شوند که امروزه، مسئولیت آنها در فرآیند آموزش و پرورش نسبت به گذشته سنگین تر و پیچیده تر شده است، به طوری که تدریس و انتقال دانش، یکی از نقش های آنهاست. به منظور ایفای نقش درست دانشگاه ها و دست یابی به تعالی این نهاد، بایستی علاوه بر ارزیابی بهره هوشی، هوش هیجانی اساتید را نیز مورد آزمون قرار داد. این تحقیق با استفاده از مدل برادبری و گریوز ضمن بیان اهمیت این مفهوم در آموزش عالی با به کارگیری فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و ویکور به ارزیابی هوش هیجانی در دانشکده های مختلف دانشگاه یزد پرداخته است. با توجه به ابهام در نظرات خبرگان و اساتید که جامعه آماری این تحقیق را تشکیل می دهند، پژوهش حاضر در محیط فازی انجام شده است که نتایج تحقیق نشان می دهد اساتید دانشکده های «علوم اجتماعی»، «فنی و مهندسی» و «اقتصاد، مدیریت و حسابداری» بهترین وضعیت را در بهره مندی از هوش هیجانی دارا می باشند اما به طور کلی وضعیت این مفهوم در اکثر دانشکده ها نامناسب است.