شیما مهرابی طالقانی

پژوهش حاضر با موضوع تأثیر فعالیت های بدنی ناهماهنگ با نشانگان اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی، بر کاهش نشانگان این اختلال مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه ای شامل 50 نفر و دربرگیرنده یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل، به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری خوشه ای، از بین تمامی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه-فزون کنشی شهر تهران انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه SNAP-IV و سیاهه رفتاری کودک(CBCL) برای سنین 18-6 سال، جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی، از آمار استنباطی شامل تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) ، همراه با آزمون پیش فرض همگنی ضرایب رگرسیون در مفروضه های مورد بررسی، آزمون پیش فرض همگنی واریانس درون گروهی در مؤلفه های مورد بررسی با استفاده از آزمون لوین و آزمون شاپیرو- ویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی ناهماهنگ با نشانه های اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی -(پیلاتس)-، بر علائم این اختلال تأثیر مثبت دارد. بررسی پایداری اثرات مداخله در مرحله پیگیری نیز نشان دهنده ماندگاری کاهش نشانگان اختلال می باشد؛ لذا می توان نتیجه گرفت که تأثیر فعالیت بدنی ناهماهنگ با نشانه های اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی -(پیلاتس)-، بر علائم این اختلال، پس از گذشت مدت زمان معلوم، ماندگار بوده است.

پژوهش حاضر با هدف « بررسی مقایسه رابطه جهت گیری دینی (درونی ـ بیرونی) با سخترویی در دانشجویان دختر و پسر » طراحی و اجرا شد. بدین منظور، از جامعه آماری، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در سال 1387 که دربرگیرنده 9218 نفر بود، نمونه 132 نفری به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد؛ بدین صورت که ابتدا از بین دانشکده های مختلف واحد علوم وتحقیقات دو دانشکده به صورت تصادفی انتخاب و از هر دانشکده پنج کلاس به روش مذکور انتخاب شدند و پرسشنامه ها در میان افراد حاضر اجرا شد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جهت گیری دینی (درونی- بیرونی) آلپورت و پرسشنامه بررسی دیدگاه های شخصی جمع آوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل، تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین جهت گیری دینی (درونی ـ بیرونی) و سخترویی، رابطه معناداری وجود داشت. ضریب همبستگی به دست آمده (31/0 - =r) نشان دهنده آن بود که بین جهت گیری دینی (درونی ـ بیرونی) و سخترویی، همبستگی منفی وجود داشت؛ به این معنا دانشجویانی که جهت گیری دینی در آنها بالاتر به عبارتی بیرونی تر بود، از سخترویی کمتری برخوردار بودند. همچنین، نتایج نشان داد که بین جهت گیری دینی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت؛ به این معنا که دختران در مقایسه با پسران، از جهت گیری دینی درونی تر برخوردار بودند. علاوه بر این، نتایج نشان داد که بین سخترویی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت؛ به این معنا که دختران در مقایسه با پسران، از سخترویی بالاتری برخوردار بودند.