عقلانیت باور دینی از نگاه جان گرکو و لیندا زاگزبسکی: دفاعی نابسنده بر پایه معرفت شناسی گواهی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عقلانیت باورهای دینی در درازنای تاریخ موضوع بررسی های فلسفی بوده است. در روزگار حاضر دو تن از برجسته ترین معرفت شناسان، یعنی جان گرکو و لیندا زاگزبسکی، در چارچوب معرفت شناسی گواهی از آن دفاع کرده اند. گرکو با درانداختن طرح فراگیر پادفروکاست گروی اش ادّعا می کند که معرفت دینی از طریق کانال های انتقال اعتمادپذیر به دریافت کنندگان فرافرستاده می شود. زاگزبسکی با توجیه مرجعیت دینی از طریق اَپِستام [=اطمینان] خودسگالانه ی وظیفه شناسانه به دیگری، در حالی که این اَپِستام از اَپِستام به خود برآمده است، عقلانیت باور دینی را نتیجه می گیرد؛ استدلالی که دلیلی ژرف سنجانه است. ما با رویکردی تحلیلی-انتقادی، همراه با جنیفر لکی، نابسندگی سخن ایشان را نشان می دهیم. به عبارت دیگر، هدف ما این است تا با تحلیل دیدگاه این دو اندیشمند به لوازمِ منطقیِ غیرقابل پذیرشی که به دنبال دارد به نقد ایشان بپردازیم و نشان دهیم که اثبات عقلانیت باور دینی، آنگونه که ایشان تقریر کرده اند، معتبر نیست. به این ترتیب، سه اشکال در گفته ی گرکو شناسایی می شود: ۱. جلوی بخت را نمی گیرد؛ ۲. در باورهای دینی بنیادی، که شرط ورود در اجتماعات دینی هستند، کابردپذیر نیست؛ ۳. با مسئله زباله مواجه است که نمی تواند آن را حلّ کند. نیز سه اشکال در سخن زاگزبسکی شناسایی می شود: ۱. باید باورهای جوامعی چون تروریست ها و نژادپرستان را عقلانی بداند؛ ۲. باید گواهی مرجعیت را حتی در جایی که آشکارا خطاست بپذیرد؛ ۳. در پرسش های مهمّ دلیل ژرف سنجانه کافی نیست. بنابراین، اثبات عقلانیت باور دینی از طریق معرفت شناسی گواهی، دست کم به تقریر گرکو و زاگزبسکی، به بن بست می خورد.The Rationality of Religious Belief from the Perspectives of John Greco and Linda Zagzebski An Inadequate Defense Grounded in the Epistemology of Testimony
The rationality of religious beliefs has been a central topic in philosophical inquiry throughout history. Recently, two prominent epistemologists, John Greco and Linda Zagzebski, have defended this rationality within the framework of the epistemology of testimony. Greco, through his general anti-reductionist approach, asserts that religious knowledge is transmitted to recipients via reliable channels of transmission. Zagzebski, on the other hand, argues for the rationality of religious belief by justifying religious authority through a conscientious, self-reflective trust in others—a trust that stems from trust in oneself, which she presents as a deliberative reason. In this paper, we critically analyze the views of Greco and Zagzebski, alongside Jennifer Lackey, to demonstrate the inadequacies in their arguments. Specifically, we aim to critique these two thinkers by examining the logical implications of their positions, ultimately showing that their arguments for the rationality of religious belief are not valid. We identify three key issues with Greco’s perspective: (1) it fails to eliminate the influence of epistemic luck; (2) it does not adequately apply to fundamental religious beliefs, which are essential for participation in religious communities; and (3) it encounters the "garbage problem," which remains unresolved. Similarly, we highlight three problems in Zagzebski’s view: (1) her approach could classify the beliefs of communities such as terrorists and racists as rational; (2) it necessitates accepting the testimony of authority figures even when they are clearly erroneous; and (3) deliberative reasons are insufficient in addressing significant issues. Therefore, attempting to prove the rationality of religious belief through the epistemology of testimony, at least as proposed by Greco and Zagzebski, leads to a dead end.