کاربست معناشناسانه تقوا و زهد در سبک اخلاق مدارانه از زیست مؤمنانه (مقاله ترویجی حوزه)
درجه علمی: علمی-ترویجی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
تقوا و زهد از آموزه های مهم دینی است. قرآن کریم با بیان اینکه خداوند فقط کارهای باتقوایان را می پذیرد، ملاک ارجمندی انسان ها را درجه تقوایشان دانسته و مؤمنان را به افزایش توشه آن سفارش کرده است. از سوی دیگر، در روایات معتبر بارها به مفهوم زهد اشاره شده است. بنابراین شناخت درست معنای این دو و رابطه آنها با سبک اخلاق مدارانه از زیست مؤمنانه ضروری به نظر می رسد؛ به ویژه آنکه از آغاز ترجمه قرآن تا کنون، بسیاری از مترجمان فارسی، واژه تقوا را به «پرهیزکاری» و گروه بسیار اندکی به «خودنگهداری» معنا کرده اند و حال آنکه این دو ترجمه، گویای دو شکلِ کاملا متفاوت از سبک زندگی است که فقط یکی از آنها با آموزه های معتبر دینی همخوان است. برداشت نادرست از مفهوم زهد نیز به این ابهام افزوده است. در این پژوهش ضمن معنایابی دقیق این واژگان، تأثیر این مفاهیم بر سبک اخلاق مدارانه زندگی را بررسی کرده و نشان داده ایم که ترجمه تقوا به پرهیزکاری، با این آموزه ها همخوانی ندارد، ولی تقوا به معنای خودنگهداری، افزون بر هماهنگی با مفهوم درست زهد، همان معنای مورد نظر در آموزه های معتبر دینی و سبکی پویا از زندگی است که از مؤمنِ باریافته به ملکه خودنگهداری، انسانی تلاشگر و سازنده می سازد؛ فردی که در عین حضورِ فعال در جامعه و بهره مند از مواهب آن، آزاده است و وابستگیِ زمین گیر ندارد.The semantic application of taqwa(piety) and zuhd(asceticism) in the ethical style of a believer's life
Piety and asceticism are among the important doctrine of religion. The Holy Quran, by stating that God only accepts the deeds of the pious, has considered the degree of piety as the criterion for the dignity of human beings and has ordered believers to increase their provisions of it. On the other hand, the concept of asceticism has been repeatedly referred to in authentic traditions. Therefore, a correct understanding of the meaning of these two concepts and their relationship with the ethical lifestyle of believers seems necessary; Especially since the beginning of the translation of the Quran until now, many Persian translators have translated the word " taqwa " as " sanctity " and a very small group have translated it as "self-preservation", while these two translations represent two completely different forms of lifestyle, of which only one is consistent with authentic religious teachings. The misconception of the concept of Zuhd(asceticism) has also added to this ambiguity. In this research, we have conducted a precise semantic analysis of these words, examined the impact of these concepts on the ethical lifestyle , and demonstrated the translating “taqwa” to “sanctity” is not in harmony with the doctrine, While taqwa (piety) encompasses self-preservation, aligning with the true concept of asceticism, it also embodies the intended meaning in authentic religious teachings and a dynamic lifestyle. This transforms a faithful individual into a master of self-preservation, a striving and constructive person. Such an individual actively participates in society and enjoys its blessings, yet remains free
تبلیغات
