تجزیه و تحلیل خطاهای رایج زبان آموزان ایرانی در کاربرد جملات وجودی زبان چینی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جملات وجودی[1] در زبان چینی نشانگر وجود، ظاهر یا ناپدید شدن اشیاء یا افراد در یک مکان است. تا کنون تحقیقات و مقالات بسیاری در زمینه جملات وجودی زبان چینی صورت گرفته است و خطاهای رایج گویشوران کشورهای مختلف به هنگام کاربرد جملات وجودی زبان چینی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند، با این حال، هیچ تحقیقی در مورد دانشجویان ایرانی انجام نشده است، لذا تحقیق در این باره ضرورت میابد. محور اصلی این مقاله، تجزیه و تحلیل اشتباهاتی است که زبان آموزان ایرانی در هنگام استفاده از جملات وجودی زبان چینی مرتکب می شوند. به این منظور، پنج نوع اصلی جملات وجودی زبان چینی که عبارتند از: جملات با فعل «是[1]»، جملات با فعل «有[1]»، جملات با فعل«在[1]»، جملات با «V+着[1]» و جملات با «V+了[1]» انتخاب شده اند و با طرح پرسش نامه از دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در چین، تحقیق به عمل آمده است. در ادامه، با استفاده از تئوری تحلیل مقابله ای و تحلیل خطا، داده های حاصل از تحقیق مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. خطاهای به دست آمده به طور عمده به چهار دسته حذف، اضافه، جایگزینی و تبدیل تقسیم می شوند. مطالعه این خطاها به زبان آموزان ایرانی در فرآیند یادگیری زبان چینی کمک می کند و به اساتید این حوزه در انتخاب روش های مناسب برای تدریس و بهبود برگزاری کلاس ها و دوره های آموزشی یاری می رساند.Analyzing Iranian students’ common errors on Chinese existential sentences
Existential sentences in Chinese indicate the existence, appearance, or disappearance of objects or people at a specific location. Numerous research papers have been published on Chinese existential sentences, and many native speakers of various languages have surveyed the errors made by Chinese learners in their respective countries. However, there is a lack of research on Iranian students in this area, highlighting the need for investigation. This article primarily focuses on analyzing the common mistakes made by Persian speakers when using Chinese existential sentences. Five main types of Chinese existential sentences are selected for analysis: sentences with "是" (shì), sentences with "有" (yǒu), sentences with "在" (zài), sentences with "V+着" (zhe), and sentences with "V+了" (le). The analysis in this article is based on questionnaire survey results obtained from Iranian students studying in China, as well as the characteristics of Persian language structure and grammar. Using the Contrastive Analysis theory and Error Analysis, the collected data has been analyzed. The resulting errors are categorized into four main types: omission, addition, substitution, and transformation. Studying these errors not only aids Iranian learners of Chinese in their language acquisition process but also provides valuable insights to educators in selecting appropriate teaching methods and improving the organization of classes and training courses in this field.
تبلیغات
