پویشی در «تمایز جرم سیاسی از جرم امنیتی»؛ تحلیل پرونده های جرم سیاسی در ایران
آرشیو
چکیده
جرم انگاری یا عدم جرم انگاری فعالیت های سیاسی، رویکرد نظام سیاسی و حاکمیت را در برخورد با ناملایمات و انتقادهای سیاسی نسبت به خویش نشان می دهد. تحلیل منظومه ای و جامع نظام حقوقی ایران، نشان گر این مطلب است که حوزه فعالیت های شهروندان، گاه به سوی «آزادی» و «جرم» و آن هم دو جرم «سیاسی» یا «امنیتی» در نوسان است .این مسئله اصلی را پدیدار می سازد که چه زمانی آزادی شهروند به حوزه «جرم» مقید شده و اساساً وصف سیاسی و امنیتی پیدا می کند. در این میان آنچه که به عنوان سوال اصلی این پژوهش و چالش نظام قضایی ایران به نظر می رسد، آن است که معیار صحیح تمایز جرم سیاسی از جرم امنیتی چیست تا در پرتو آن بتوان ابهام و نارسایی در حوزه تمایز جرم سیاسی از جرم امنیتی را مرتفع نمود. از این رو، در مقاله حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی پرونده های جرم سیاسی و توجه به مستندات و همچنین مناط حقوقی به بررسی نحوه مواجهه نظام کیفری ایران با آن ها و حتی الامکان به ارائه نقد منصفانه می پردازد. نتیجه آن که، گرچه به نظر می رسد کیفیت وقوع جرم به عنوان شاخصی مناسب در راستای تمایز دهی به جرم سیاسی از جرم امنیتی است، ولی می توان به مجموع معیارهای ذهنی و افکار عمومی به مثابه «تجمیع ظنون» نگریست.Scanning the "distinction between political crime and security crime"; Analysis of political crime cases in Iran
The criminalization or non-criminalization of political activities shows the approach of the political system and the government in dealing with adversity and political criticism towards itself. Systematic and comprehensive analysis of Iran's legal system shows that the field of citizens' activities sometimes fluctuates towards "freedom" and "crime" and that is two "political" or "security" crimes, and this main issue emerges. It determines when the citizen's freedom is bound to the field of "crime" and basically gets a political and security description. In the meantime, what seems to be the main question of this research and the challenge of Iran's judicial system is what is the correct criterion for distinguishing political crime from security crime, so that in the light of it, the ambiguity and inadequacy in the field of distinguishing political crime from security crime can be resolved.Therefore, the present article, with a descriptive-analytical approach, while examining the political crime cases and paying attention to the documents as well as the legal aspects, examines how the Iranian criminal system deals with them and even if possible, presents a fair criticism. The result is that, although the quality of the crime seems to be a suitable indicator for differentiating political crime from security crime, but the totality of subjective criteria, mental, and public opinion can be considered as "accumulation of suspicion".
تبلیغات
