پیش بینی شادکامی براساس تمایز یافتگی خود با میانجیگری سبک های مقابله ای در زنان و مردان فربه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی شادکامی براساس تمایز یافتگی خویشتن در افراد فربه با میانجی گری سبک های مقابله ای در زنان و مردان فربه بود. روش پژوهش : روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد مبتلا به چاقی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی منطقه 1 شهر تهران در سال 1400 بود. پژوهش شامل 210 نفر از جامعه مذکور بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1990)، پرسشنامه تمایزیافتگی خود (اسکورون و فریدلندر، 1998)، پرسشنامه سبک های مقابله ای ( اندلر و پارکر، 1990) به دست آمد. داده های جمع اوری شده با استفاده از روش الگوی معادلات ساختاری و نرم افزارهای آموس نسخه 22 داده ها تحلیل شد. یافته ها : سبک های مقابله ا ی (02/0=B؛ 001/0>P) در رابطه بین شادکامی و تمایزیافتگی خویشتن در افراد فربه نقش میانجی دارند ضرایب به دست آمده حاصل از تحلیل مسیر حاکی از معناداری روابط بود (05/0P<). نتیجه گیری : الگو شادکامی براساس تمایز یافتگی خویشتن در افراد فربه با میانجی گری سبک های مقابله ا ی دارای برازش بود. پیشنهاد می شود نسبت به تربیت متخصص توسط سازمان های مربوطه در زمینه بهبود شادکامی، تمایزیافتگی، و سبک های مقابله ا ی در افراد فربه برنامه ریزی صورت گیرد.Predicting happiness based on self-differentiation mediated coping styles in obese men and women
Aim: The aim of this study was to predict happiness based on self-differentiation in obese individuals through mediation of coping styles in obese men and women. Methods: The present research method is descriptive-correlation. The statistical population of the present study included people with obesity who referred to counseling and psychology centers in District 1 of Tehran in 2021. The study included 210 people from the community who were selected using available sampling method. Data were obtained using the Oxford Happiness Questionnaire (Argyle and Lowe, 1990), the Self-Differentiation Questionnaire (Scorron and Friedlander, 1998), and the Coping Styles Questionnaire (Andler and Parker, 1990). The collected data were analyzed using structural equation modeling method and Amos software version 22. Results: Coping styles (B = 0.02; P <0.001) have a mediating role in the relationship between happiness and self-differentiation in obese individuals. The coefficients obtained from path analysis indicated the significance of the relationship (P <0.05). Conclusion: The happiness model was based on self-differentiation in obese individuals mediated by coping styles. It is suggested that specialist training be planned by relevant organizations to improve happiness, differentiation, and coping styles in obese individuals.
تبلیغات
