مقدمه: خودکارآمدپنداری یکی از متغیرهای روان شناختی مهم در زندگی فردی و اجتماعی است. خودکارآمدپنداری به این معنی است که فرد ضمن شناخت و آگاهی از توان و ظرفیت خود، به شایستگی و احساس کارایی خود در برخورد مؤثر با چالش ها، ضروریات و فرصت های محیطی و اعمال کنترل بر رویدادها، باور و اعتقاد داشته باشد. با توجه به اهداف پژوهش حاضر، خودکارآمدپنداری در موقعیت آسیب دیدگی روانی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش ها: در این پژوهش برای ارزیابی خودکارآمد پنداری از پرسشنامه خودکارآمد پنداری بندورا و برای ارزیابی آسیب دیدگی روانی از پرسشنامه SCL-90-R دراگوتیس(1) استفاده شده است. حجم نمونه350 نفر دانش آموز دختر و پسر دبیرستانی مدارس شهرستان زلزله زده بم در سال تحصیلی 1384- 1383 بوده است که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند. تحقیق از نوع همبستگی و مقایسه ای بوده است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میان آسیب دیدگی روانی و خودکارآمدپنداری رابطه معنی دار و منفی وجود دارد. سایر یافته های پژوهش نشان می دهد که : - تفاوتی میان دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان آسیب دیدگی روانی وجود ندارد. - خودکارآمدپنداری شخصی و جمعی دانش آموزان دختر به طور معنی داری از دانش آموزان پسر بالاتر است. - میان خودکارآمدپنداری شخصی و جمعی رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه به دست آمده بیانگر آن است که هر چه میزان خودکارآمدپنداری در بین دانش آموزان زلزله زده بم بیشتر باشد، میزان آسیب دیدگی روانی آنان کمتر است.
