جنگ سرد جدید درتایم

تایم هم مثل اکونومیست موضوع تخاصم گرجستان را مناسب تیتر روی جلد و پرونده اصلی خود دیده است. روی جلد این شماره تایم می‌خوانیم: “چگونه جلوی جنگ سرد جدید را بگیریم”. سرمقاله تایم را مهمانی بسیار ویژه برای این مجله نوشته است. کسی که خود زمانی از سران جنگ سرد بوده است و حتی به تعبیری از مهندسان پایان دادن به آن و البته امروز با تمام توان خواستار جلوگیری از رقم خوردن جنگی جدید است: زبگنیو برژنسکی. برژنسکی مشاور امنیت ملی دولت جیمی کارتر بوده است و پس از پایان دورانش در حکومت همواره از روشنفکران مهم آمریکا بخصوص در زمینه سیاست خارجی بوده است. ماه آینده کتاب مشترک او و برنت اسکوکرافت با عنوان “آمریکا و جهان” منتشر می‌شود که پاسخ این روشنفکر برجسته به مساله روابط آمریکا و جهان در قرن جدید است که اخیرا موضوع کتاب‌ها و مقالات متعددی بوده است.

برژنسکی در مطلب خود مستقیما به روسیه حمله می‌کند و حمله این کشور به گرجستان را یادآور دوران جنگ سرد می‌داند و می‌گوید که نباید گذاشت پارادایم جنگ سردی به جهان بازگردد. برژنسکی مشخصا این حمله را با حمله استالین به فنلاند در سال 1939 مقایسه می‌کند. “در هر دو مورد مسکو با استفاده دلبخواهی، وحشیانه و غیرمسئولانه خواست خود را بر همسایه‌ای ضعیف‌تر و دموکراتیک تحمیل کرده است.” او غرب را فرا می‌خواند که مقابل این حرکت روسیه بایستد و اجازه ندهد روسیه ناسیونالیست اقداماتی امپریالیستی و خودکامه انجام دهد. “غرب باید به دقت و با تمرکزی اخلاقی و استراتژیک پاسخ دهد. هدف باید روسیه دموکراتیکی باشد که همکار سازنده در نظام جهانی بر پایه احترام به استقلال، قانون و دموکراسی است.” ویوین والت مقاله دیگر این پرونده که بیشتر گزارشی و روزنامه‌نگارانه است را نوشته. والت در مطلبی جذاب همراه گزارش‌های دست اولی که از منطقه تخاصم به دست تایم رسیده است، روایتی خواندنی از وقایع و سیر تخاصم ارائه داده است.

سامانتا پاور، روزنامه‌نگار شهیر و برنده جایزه پولیتزر،‌ مقاله دیگری برای این پرونده نوشته است که در میان خیل مقاله‌های هفته گذشته نگاهی جدید و جالب به تخاصم دارد. پاور مساله را نه فقط در مورد منافع و امنیت و غیره که در مورد غرور جریحه‌دار روسیه می‌داند. یکی دو مقاله جالب دیگر در این شماره تایم پیدا می‌کنیم. جیمز پونیه‌ووزیک در مطلب خود به موضوع آگهی معروفی پرداخته که جان مک‌کین در آن رقیبش، اوباما، را با بریتنی اسپیرز و پاریس هیلتون که نماد پدیده “سلبریتی” در جهان غرب هستند، مقایسه کرده بود. پونیه‌ووزیک سعی می‌کند نشان دهد که “سلبریتی” نباید قبیح باشد و “سلبریتی” و شهرت و محبوب بودن اوباما نکته مثبت اوست و نه برعکس. مایکل کینسلی در مطلب دیگری با عنوان “به جنگ طبقاتی نه بگویید” به موضوع برنامه‌های تبعیض مثبت در آمریکا پرداخته و آن‌ها را به جرم شعله‌ور کردن آتش اختلاف طبقاتی محکوم کرده و با انقلاب فرهنگی مائو در چین مقایسه کرده است