هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر سه تکنیک آموزش فرم و معنا-محور بر تفسیر، تولید و بازسازی یکی از ساختارهای وارونگی انگلیسی است. در این راستا 122 زبان آموز ایرانی در چهار گروه آموزش پردازشی، ویرایش متن، برجسته سازی متنی و کنترل تقسیم شده و در پیش آزمون و پس آزمون ها شرکت کردند. نتایج نشان دهنده برتری عملکرد گروه آموزش پردازشی و ضعف عملکرد گروه برجسته سازی متنی بود. یافته های مربوط به عملکرد این دو گروه حاکی از آن است که تکنیک های صریح آموزشی برای یادگیری ساختارهای پیچیده موثرتر از تکنیک های ضمنی هستند. همچنین نتایج نشان داد گرچه آموزش پردازشی بر اساس درون داد است اما تاثیراتش قابل انتقال به فعالیت های برون دادی نیز می باشد. علاوه بر این، طبق یافته های پژوهش حاضر، ویرایش متن می تواند در بهبود عملکرد زبان آموزان هم در تفسیر و هم در تولید ساختار مورد نظر موثر باشد. طبق نتایج این پژوهش می توان آموزش صریح دستور همراه با فعالیت های معنادار مبتنی بر درون داد را توصیه کرد.
