مقدمه و هدف : امروزه، فرسودگی شغلی به یک معضل شایع سازمانی تبدیل شده که تمام شئون زندگی مردم را در برگرفته و موجبات کاهش نیروی کار و ضربه به اقتصاد و تولید کشور را فراهم آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علّی تصمیم گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی با نقش واسطه ای سکوت سازمانی انجام گرفت. مواد و روش ها : این مطالعه از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر الگویابی معادلات ساختاری بود.جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان مدیریت تعمیر، تکمیل و خدمات فنی چاه های نفت شرکت ملی مناطق نفت خیزجنوب در سال 1398 بود. کل این جامعه آماری به عنوان نمونه پژوهش به کار گرفته شد(376نفر). شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه تمرکزگرایی در تصمیم گیری (46) سکوت سازمانی (39)، اوباشگری در محیط کار (48) و فرسودگی شغلی (6) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری (SEM) انجام گرفت، جهت بررسی معنی داری اثرات غیرمستقیم، روش بوت استراپ به کار گرفته شد. یافته ها : نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی پژوهش از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. یافته ها همچنین حاکی از آن بود که تصمیم گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار روابط معنی داری با فرسودگی شغلی و سکوت سازمانی داشتند. همچنین، روابط غیرمستقیم تصمیم گیری متمرکز و اوباشگری در محیط کار با فرسودگی شغلی از طریق سکوت سازمانی معنی دار بود. بحث و نتیجه گیری : براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که جهت کاهش فرسودگی شغلی، توجه به نقش تصمیم گیری متمرکز، اوباشگری در محیط کار و سکوت سازمانی ضروری است.
