این پژوهش با هدف بررسی جایگاه زبان فارسی در یادگیری و به کارگیریِ زبان انگلیسی در ایران، به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را 150 دانشجوی کارشناسی رشته مترجمی زبان انگلیسی تشکیل می دهند که به روش غیراحتمالی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده در این پژوهش پرسشنامه ای است که محققان طراحی و اعتبارسنجی کرده اند. روایی محتوایی پرسشنامه را متخصصان فن تأیید کردند و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 74/0 و قابل قبول تشخیص داده شد. روایی سازه پرسشنامه نیز با انجام تحلیل عاملی بررسی شد و 22 گویه پرسشنامه تحت شش عامل بارگذاری شد که در مجموع 66/61 درصد از واریانس کل را به خود اختصاص داد. عامل نخست که باور فراگیران بر تأثیر منفی استفاده از زبان فارسی بر کیفیت و سرعت یادگیری زبان و آموزش مهارت صحبت کردن و تلفظ را دربرگرفت در مجموع 311/20 درصد از واریانس کل را تبیین کرد. پس از بررسی اولویت شرکت کنندگان در خصوص عامل ها و گویه های پرسشنامه، در نهایت پیشنهادهایی به منظور انجام پژوهش هایی جامع تر ارائه شده است.
