ترجمه قرآن به زبانهای مختلف برای فهم معارف آن، مشروط به رعایت آداب ترجمه، لازم و مجاز است. برای ارائه ترجمه دقیق، آشنایی با دانشهای کلام، فقه، علوم قرآنی، تفسیر و ادبیات عرب و علوم ادبی و اسلامی دیگری ضروری است. ازآنجاکه بین ترجمه قرآن و احکام فقهی رابطه تنگاتنگ و متقابل وجود دارد، بایستی مترجم در گزینش الفاظ و یافتن واژگان و ترکیبات زبان مقصد، دقت داشته باشد و به بار مفهومی الفاظ توجه نماید تا بتواند هرچه بهتر مراد آیات را همانگونه که مقصود خداوند بوده است، منعکس کند. اشتراک لفظی یکی از شایعترین اسباب اجمال است. مترجم بایستی در معادلسازی واژگان مشترک لفظی با توجه به قرائن متصل، سیاق و قرائن لفظی برونبافت آیات، از بین چندمعنای مشترک در لفظ، معنای صحیح را برگزیند. یکی از واژگان مشترک است که متبادر کننده دو معنای متضاد » خشیت « لفظی شک و یقین است. در صورت انتخاب واژگانی در ازاء واژه خشیت که تداعیگر معنای شک هستند، شائبههایی مانند عقاب پیش از ارتکاب جرم که عقلا و شرعاً قبیح است ایجاد میشود. این پژوهش با بررسی و نقد 53 ترجمه فارسی و 10 ترجمه انگلیسی قرآن از آیه 80 سوره کهف که درباره تأویل قتل نوجوانی به دست حضرت خضر)ع( است، ضمن ذکر دیدگاه مفسران، نشان داده است که کدامیک از معانی خشیت در این آیه، صحیح است و اینکه اکثر مترجمان در ترجمه این واژه، دقت لازم را نداشتهاند.
