هدف از تحقیق حاضر تبیین اثر فعالیت های ورزشی بر میزان انحرافات اجتماعی دانش آموزان شهرستان شهرکرد است. این تحقیق از جمله تحقیقات پیمایشی است و ابزار جمع آوری اطلاعات آن پرسشنامه ناهنجاری های اجتماعی است. جامعه آماری تحقیق تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم در سال تحصیلی 95-94 در دو ناحیه 1 و 2 شهرستان شهرکرد بود. نمونه آماری طبق جدول مورگان 292 نفر انتخاب شد. نتایج حاصل از آزمون تی نشان داد که دانش آموزان ورزشکار در مقایسه با دانش آموزان غیرورزشکار گرایش کمتری به انحرافات اجتماعی دارند. همچنین نتایج نشان داد که ناهنجاری های اجتماعی از اولویت یکسانی برخوردار نیستند و برخی عوامل شیوع بیشتری دارند. در انتها به مدیران، معلمان و والدین با توجه به نقش ورزش در کاهش انحرافات اجتماعی پیشنهاد می شود تا ورزش را به عنوان یکی از گزینه های اصلی فراغتی در برنامه ریزی های اوقات فراغت دانش آموزان بگنجانند.
