در دو دهه اخیر همزمان با جهانی سازی دانشگاه ها، ساختارهای حکومتی کشورها بر نحوه سیاست گذاری آن ها تاثیر گذاشته و این امر باعث تغییر در سیاست ها به خصوص سیاست گذاری های حوزه آموزش عالی و مباحث ارتقای جایگاه علمی دانشگاه ها و جذب دانشجویان بین المللی شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی شدت دموکراسی حاکم بر کشور که زمینه ساز ارتقای علمی دانشگاه هاست. برای این منظور با مراجعه به آمار و اطلاعات 16 کشوری که کم و بیش در حوزه جغرافیایی جمهوری اسلامی ایران قرار دارند و تا حدودی ویژگی هایی مشترک با کشور ما دارند و رتبه بندی دانشگاه های آن ها (البته به لحاظ آمار کشور) با استفاده از روش حداقل مربعات جزیی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد بین شاخص های دموکراسی، ابعاد کارکردهای دولت و انتخابات آزاد بر مرتبه علمی دانشگاه ها تاثیر مثبت و معنی داری دارد که این ارتباط می تواند کشورها را به توسعه یافتگی و یا توسعه یافته تر شدن کمک کرده و در نهایت این توسعه یافتگی کشورها می تواند در جذب دانشجویان بین المللی موثرتر عمل کنند.
