هدف این مقاله ارائه مدل مناسب مبتنی بر تحلیل پوششی داده ها با ساختار شبکه ای برای ارزیابی کارایی زنجیره تامین پایدار شرکت های سیمان حاضر در بورس ایران طی دوره زمانی 1393-95 و تعیین میزان بهره وری آن ها بر اساس شاخص مالم کوئیست می باشد. این مدل می کوشد با در نظر گرفتن محدودیت های کمّی و کیفی و نیز خروجی های نامطلوب، معیارهای پایداری در شبکه تامین معرفی نماید و از طریق سنجه آنها بر زنجیره تامین، نتایج سازگارتری با واقعیت حاصل نماید. به طور کلی، نتایج حاکی از کاهش بهره وری کل شرکت های یاد شده است؛ در این میان، تنها 7 شرکت کارایی خود را حفظ کرده و سایر شرکت ها نوسان عملکرد داشته اند.
