به لحاظ نظری، نمایش مهارت، رفتار را از طریق فرایندهایی همچون تقلید و تکرار حرکت تغییر می دهد. برای اینکه یادگیری اتفاق بیفتد، به فرایندی به نام آموزش نیاز است و آموزش می تواند توسط مربی از طریق دستورالعمل های کلامی یا غیرکلامی برای یادگیرنده به وقوع بپیوندد. یکی از انواع آموزش غیرکلامی نمایش الگوست که در این روش فرد از طریق مشاهده یاد می گیرد. در این سبک آموزش، هدف استفاده از نمایش الگو به عنوان وسیله ای برای انتقال اطلاعات است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه روش تمرین تقلیدی فوری، دوره ای و ترکیبی بر عملکرد فرم جونوکاتا بود. ازاین رو 45 دختر 12-9 ساله شهر تهران به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت داشتند و برحسب نوع مداخله موردنظر به سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه تمرین تقلیدی فوری، دوره ای و ترکیبی هر یک دارای برنامه تمرینی تقلیدی ویژه با تکرارهای معینی بودند که به منظور کمّی کردن داده ها از مقیاس ده ارزشی کاتا استفاده شد. با برآورده شدن فرض توزیع داده ها و همگنی واریانس ها، نتیجه تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد هر سه روش تمرین مشاهده ای به بهبود عملکرد کمک کرده اند و در آزمون یادداری و انتقال نیز این پیشرفت پایدار ماند (05/0 P ≤). همچنین نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره، برتری گروه تمرین تقلیدی فوری نسبت به دوره ای (0005/0 P =) و ترکیبی (0005/0 P =) را نشان داد. همچنین گروه تقلیدی ترکیبی در مقایسه با گروه تقلیدی دوره ای امتیازات بهتری را کسب کردند (0005/0 P =) و این تفاوت در آزمون یادداری و انتقال نیز پایدار بود.
