با گسترش روند خصوصی سازی و گسترش بازار سرمایه و جهت گیری سرمایه گذاری در سهام شرکت ها در بورس، اهمیت اطلاعات و صورت های مالی شرکت ها مورد توجه بخش اعظمی از گروه های ذی نفع قرار گرفت و توجه به حرفه ی حسابرسی و گزارش های حسابرس نیز افزایش یافت. در ایران، علی رغم این که حسابرسان به موجب قوانین و مقررات دارای چهار نوع مسئولیت انتظامی، قراردادی، مدنی و جزایی هستند، آمار رسمی در خصوص شکایت علیه حسابرسان در دسترس نیست و تاکنون آمار دقیقی دال بر طرح دعوی علیه حسابرسان در مراجع قضایی و صدور حکم و محکومیت آنان از بابت قصور در تعهدات قراردادی، مدنی و جزایی در کشورمان ارائه نشده است. حسابرسی با کیفیت، مستلزم آن است که حسابرسان شواهد مناسب و کافی به دست آوردند و قضاوت صحیح را در مورد شواهد انجام دهند. برای این کار لازم است که حسابرسان کنترل های صاحبکار را بشناسند و میزان شواهد را براساس یافته ها تعدیل کنند. حسابرسی با کیفیت، منجر به کاهش احتمال تحریف و کاهش دعاوی علیه حسابرس خواهد شد. پژوهش حاضر کوشیده است رابطه ی بین اندازه ی حسابرس و کیفیت حسابرسی را با وجود متغیر ریسک دادرسی حسابرسی مورد بررسی قرار دهد. بر همین اساس و به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان جامعه ی آماری پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند که از این میان تعداد 82 شرکت به عنوان نمونه ی آماری برگزیده شدند. تعداد سال های مورد نظر برای بررسی موضوع پژوهش، 5 سال (1396-1392) بوده است. این پژوهش از لحاظ طبقه بندی بر مبنای هدف، از نوع کاربردی است. از حیث ماهیت نیز توصیفی-همبستگی است که برای کشف همبستگی بین متغیرها به روش پس رویدادی عمل می کند. مدل مورد نظر برای بررسی فرضیه ، از نوع رگرسیون چند متغیره است که با استفاده از روش پانل دیتا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که زمانی که ریسک دادرسی در میان شرکت ها وجود دارد، بزرگ تر شدن اندازه ی حسابرس باعث کاهش کیفیت حسابرسی نمی شود.
