شیوه هایی که والدین درتربیت فرزندان به کار می گیرند، نقش اساسی در تامین سلامت آن ها دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری باخوش بینی، امیدواری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر ماهنشان صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری پژوهش شامل 184 دانش آموز (92دخترو92پسر) و مادران آنها بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان دانش آموزان مشغول به تحصیل شهرماهنشان سال تحصیلی 95-1394 انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های جهت مندی زندگی (R-LOT) ، امید به زندگی میلر (MHS) وپرسشنامه فرزندپروری بامریند مورد بررسی قرارگرفتند. سپس داده های پژوهش با استفاده از نسخه18 نرم افزار آماری Spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت. یافته ها نشان داد بین شیوه ی فرزندپروری منطقی با خوش بینی، امیدواری و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت ومعنی دار وجود دارد(01/0 p< )، بین شیوه فرزندپروری مستبدانه با خوش بینی و امیدواری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد(05/0 p< ) ولی با پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار ندارد(05/0 p> ). همچنین بین شیوه فرزندپروری سهل گیرانه با خوش بینی رابطه مثبت ومعنی دار وجود دارد(05/0 p< )، ولی با امیدواری و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار وجود ندارد(05/0 p> ). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شیوه فرزندپروری استبدادی و شیوه فرزندپروری منطقی قادر به پیش بینی امیدواری هستند(28/0= R 2 ) ولی شیوه فرزندپروری سهل گیرقادر به پیش بینی امیدواری نیست. و نیز شیوه فرزندپروری استبدادی و شیوه فرزندپروری منطقی قادر به پیش بینی خوش بینی هستند(11/0= R 2 ) ولی شیوه فرزندپروری سهل گیرقادر به پیش بینی خوش بینی نیست. همچنین شیوه فرزند پروری منطقی و شیوه فرزندپروری سهل گیر قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی هستند (10/0= R 2 ) ولی شیوه فرزند پروری استبدادی قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی نیست.
