مناسبات شهر و روستا تاثیرات فراوانی بر سکونتگاه های روستایی دارد. شهرها مرکز انباشت سرمایه و جریان های فضایی هستند. همچنین روستاها در مقابل به عنوان مراکز گردشگری برای ساکنان شهری به شمار می روند. به صورتی که گردشگری فرصتی برای بهره مندی از توان های محیطی روستایی است که شکوفایی اقتصادی را نیز برای روستاها به همراه دارد. این تحقیق با روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. در این بررسی بر مبنای روش کوکران 165 نمونه بررسی انتخاب شده است. تحلیل روابط متغیرها و جهت شناسایی ابعاد اثرگذاری مناسبات شهر و روستا بر گردشگری روستایی از مدل ساختاری و تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج مدل تحلیل مسیر نشان می دهد که افزایش مناسبات شهر و روستا باعث گسترش خانه های دوم، ایجاد شغل و تحول اقتصادی در سکونتگاه های روستایی شده و در افزایش رضایتمندی روستاییان نقش مؤثری دارد
