سقوط صدام در سال 2003 نقطه عطفی در تحولات سیاسی اجتماعی عراق از یک سو و نقش آفرینی جریان های فکری سیاسی گوناگون از سوی دیگر است. این حادثه اگرچه سهم بسزایی در حرکت عراق در مسیر رشد و توسعه دارد، از زاویه ای بحران های اساسی را در جامعه عراق نمایان ساخت. مقاله حاضر، با بررسی جریان های فکری سیاسی مهم در این دوران که ذیل دو جریان کلان فکری سیاسی شیعی و سنی قرار می گیرند، تحلیل آنها را با تأثیرپذیری از الگوی نظری توماس اسپریگنز ارائه می کند. مطالعات صورت گرفته در این مقاله، نشان دهنده اختلاف نظر بسیار این جریان ها در شناسایی بحران، علل و عوامل بحران، وضعیت مطلوب و راهکارهای رسیدن به آن است که در متن مقاله به تفصیل بررسی شده است.
