هدف این پژوهش، بررسی راهکارهای مناسب برای احیا، ترویج و توسعه ی بازی های بومی و محلی در کشور و ارائه ی الگوی مناسبی در جهت توسعه ی گردشگری بود. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه ی پرسش نامه ی محقق ساخته شد. پس از تهیه ی پرسش نامه روایی آن به سه شکل صوری و محتوایی (با استفاده از نظرات متخصصان و خبرگان) و سازه (با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی) و پایایی آن با استفاده از تحقیق راهنما مورد تأیید قرار گرفت (آلفای کرونباخ= 77/0). نمونه ی آماری این پژوهش را 2983 نفر از اعضای هیأت علمی رشته ی تربیت بدنی، مدیران و مسئولان ورزشی و هیات های ورزش همگانی و نیز مربیان و ورزشکاران ساکن در کلیه ی استان های کشور تشکیل می دادند که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند. داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از دیدگاه نمونه ها، جنبه های مثبت بازی های بومی و محلی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: سادگی پرداختن به آنها، قابلیت اجرا در رده های مختلف سنی و ارتباط آنها با فرهنگ جامعه. همچنین موانع زیر برای توسعه ی بازی های بومی از سایر موانع مهم تر بودند: نبود برنامه ریزی، عدم آشنایی با نحوه ی انجام بازی ها، و عدم توجه رسانه ها. براساس تحلیل های انجام شده، به ازای هر واحد افزایش یا بهبود در وضعیت بازی های بومی و محلی، 60/0 واحد افزایش یا بهبود در گردشگری حاصل می شود. بنابراین، در جهت این تأثیرگذاری و توسعه ی گردشگری متأثر از آن، لازم است برنامه ریزی، احیا، ترویج و توسعه ی بازی های بومی و محلی با توجه به عوامل و راهکارهای شناسایی شده در این پژوهش انجام گیرند.
