آزار جنسی علیه زنان در محیط کار از جمله جرایمی است که امنیت زنان شاغل را به خطر میاندازد و پیامدهای زیان باری برای زنان به بار میآورد. زنان معمولاً به دلیل ترس از دریافت برچسبهای ناروا، ازدست دادن شغل، بی آبرویی و انزوا درمقابل این جرایم سکوت میکنند و در بهترین حالت سعی میکنند محیط کار خود را عوض کنند و در بدترین وجه ممکن است تسلیم خواستههای مجرمان گردند.
در مقاله حاضر که مبتنی بر تحقیقی کیفی است سعی کردیم با استفاده از مصاحبههای عمیق با زنان شاغل در شهر تهران، به سه عنصر ویژگیهای مجرمان، قربانیان آزار جنسی و محیط های وقوع آزار جنسی و کمبود نظارت بر آنها بپردازیم. در ادامه نیز نقش پلیس زن را در کشف جرایم خاموش علیه زنان و پیشگیری از آنها بررسی کرده ایم.
یافته های این تحقیق براساس مصاحبههای عمیق با 82 زن شاغل 21 تا 37ساله در شهر تهران به دست آمده است.
نتایج حاصل از بررسیهای کیفی نشان میدهد، قربانیان آزار جنسی عمدتاً زنان جوان و تحت سلطهای هستند که ازسوی رؤسا و مردان دارای قدرت و منزلت بالاتر مورد آزار جنسی واقع میشوند. آنان عمدتاً در بخشهای خصوصی فاقد نظارت و کنترل مورد آزار واقع شده اند. حضور پلیس زن و حمایت از زنان شاغل و اصلاح رویههای شکایات قانونی میتواند گام های مهمی برای کاهش آزار جنسی و ایجاد امنیت در محیط کار باشد.
