هدف این پژوهش بررسی رابطة بین انگیزش مشارکت، توانمندسازی روانشناختی و تعهد عاطفی کارکنان سازمان تربیت بدنی است. جامعة آماری تحقیق را 380 نفر از کارشناسان و مدیران ستادی سازمان تربیت بدنی ایران تشکیل می دهد که براساس جدول کرجیس و مورگان ، 225 نفر به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. داده های تحقیق از طریق پرسشنامه های انگیزش مشارکت یانگ (2005)، توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (1994) و تعهد عاطفی میر و آلن (1997) با تجدیدنظر دوباره توسط استادان و متخصصان در این زمینه استفاده شد. تجزیه وتحلیل یافته ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و روش تحلیل مسیر نشان داد که انگیزش مشارکت اثر مستقیم (16 /0) و غیرمستقیم (15 /0) مثبت و معناداری بر تعهد عاطفی دارد. به علاوه، توانمندسازی روانشناختی بر تعهد عاطفی اثر مستقیم و معناداری دارد (26 /0). در نتیجه بخش زیادی از واریانس توانمندسازی روانشناختی (26 /0) و تعهد عاطفی کارکنان (52 /0) ناشی از انگیزش مشارکت کارکنان است. به طور کلی می توان گفت برای ایجاد تعهد عاطفی کارکنان نیاز است که مدیران سازمان تربیت بدنی با ایجاد فضای همکاری و مشارکت انگیزاننده و طرح شیوه های مناسب توانمندسازی کارکنان و درگیری مستقیم خود در این امور، تعهد عاطفی کارکنان را بهبود بخشند.
