لبیک! منادى حق
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
متن
((ربنا اننا سمعنا منادیا ینادى للایمان إن آمنوا بربکم فآمنا, ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفر عنا سیئاتنا و توفنا مع الابرار)).
(سوره آل عمران, آیه193)
پروردگارا! ما صداى دعوت کننده و منادى تو را شنیدیم که به ایمان دعوت مى کرد (و مى گفت) که: به پروردگارتان ایمان آورید; پس ما هم ایمان آوردیم. بارالها! گناهانمان را ببخشاى و بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان (و در مسیر آنان) بمیران.
غفر غفرا: آن چیز را پوشانید و پنهان کرد. غفرانا و مغفره الذنب: گناه را بخشید.
کفر کفرا و تکفیرا: آن چیز را پوشانید و پنهان کرد. کفر اللیل الشىء: شب آن چیز را با تاریکى خود پنهان ساخت. بنابراین, غفران و تکفیر هر دو به معناى پوشاندن است. اغفرلنا ذنوبنا: یعنى گناهانمان را بپوشان و پوشانیدن گناهان به معناى برطرف کردن و نادیده گرفتن آن است. کفر عنا سیئاتنا نیز به معناى پوشاندن و نادیده گرفتن زشتى ها و بدىهاى انسان است.
توفى: حق خود را تمام گرفت. توفى المده: مدت را به پایان رسانید. وفات یعنى فرا رسیدن اجل و تمام شدن عمر. توفى: مرد. توفنا: ما را بمیران.
إبرار: جمع بر, به معناى نیکوکار. بر هم بر خداوند اطلاق مى شود و هم بر انسان. در آیه مى خوانیم: ((انه هو البر الرحیم)) همانا او است نیکوکار و رحیم. و درباره انسان چنین آمده: ((و برا بوالدتى)) و مرا نیکوکار به مادرم قرار بده.
پروردگارا! ما شنیدیم منادى تو را یعنى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله را که ما را دعوت به ایمان مى کرد. ((ایمان)) واژه اى است که در حقیقت در بر گیرنده تمام معارف الهى و احکام قرآن و سنت پیامبر است.
این منادى الهى مردم را به سوى خدا فرا مى خواند و احکام خدا را براى آنان بازگو مى کند و آنان را به خیر و خوبى بشارت مى دهد و از گناهان و زشتى ها دور مى سازد; بدین سان در دنباله آیه نتیجه دعوت را مى خوانیم:
((فآمنا, ربنا فاغفرلنا)) او ما را دعوت به ایمان کرد و ما هم ایمان آوردیم و دعوتش را به توحید و دین تصدیق نمودیم ـ چه این که ایمان همان تصدیق کردن و باور نمودن است ـ پس خداوندا! گناهانمان را بپوشان و ما را در روز رستاخیز ـ در میان خلایق و آفریدگانت ـ رسوا و مفتضح نفرما, و هم چنین از راه لطف و رحمت, بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان و در مسیر و خط آنان بمیران یعنى عاقبت ما را ختم به خیر بگردان و ما را در زمره صالحان و نیکوکاران محشور فرما.
مردم ایران هم مى گویند: خداوندا! ما هم دعوت پیامبرت را لبک گفتیم و ولایت امیرالمومنین را از دل و جان پذیرفتیم و به او و فرزندان معصومش ایمان آوردیم و هم چنین در دوران معاصر دگربار شنیدیم یکى از منادیانت ما را به سوى تو فرا مى خواند و از جبت و طاغوت و ظالمان برحذر مى داشت; بارالها! ما صداى رساى دعوت کننده به سوى تو را (خمینى عزیز) شنیدیم و دعوتش را با نثار جان و مال لبیک گفتیم و با رهنمودهایش, طاغوت را از کشور اسلامى بیرون راندیم و قلب خود را براى پذیرش احکام نورانیت آماده ساختیم, هرچند آماج تیرها, بمب ها و دیگر سلاح هاى گرم و ویران گر دشمنانت قرار گرفتیم, تا آن که بحمدالله در 22 بهمن 1357 پیروزى حق بر باطل و اسلام بر کفر و امام بر طاغوت و فرشته بر شیطان و ایران بر بیگانگان و نور بر ظلمت محقق گشت.
بارخدایا! این پیروزى را هم چنان بر دلهایمان و بر میهنمان و بر ملتمان و بر رهبرمان مستدام بدار و ما را در سایه رحمتت از گزند دشمنان مصون فرما و اگر از روى نادانى و جهالت مرتکب اشتباه هایى شده ایم آن را بپوشان و ما را در خط امام که خط ابرار است قرار بده و بر همین ایمان بمیران.
(سوره آل عمران, آیه193)
پروردگارا! ما صداى دعوت کننده و منادى تو را شنیدیم که به ایمان دعوت مى کرد (و مى گفت) که: به پروردگارتان ایمان آورید; پس ما هم ایمان آوردیم. بارالها! گناهانمان را ببخشاى و بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان (و در مسیر آنان) بمیران.
غفر غفرا: آن چیز را پوشانید و پنهان کرد. غفرانا و مغفره الذنب: گناه را بخشید.
کفر کفرا و تکفیرا: آن چیز را پوشانید و پنهان کرد. کفر اللیل الشىء: شب آن چیز را با تاریکى خود پنهان ساخت. بنابراین, غفران و تکفیر هر دو به معناى پوشاندن است. اغفرلنا ذنوبنا: یعنى گناهانمان را بپوشان و پوشانیدن گناهان به معناى برطرف کردن و نادیده گرفتن آن است. کفر عنا سیئاتنا نیز به معناى پوشاندن و نادیده گرفتن زشتى ها و بدىهاى انسان است.
توفى: حق خود را تمام گرفت. توفى المده: مدت را به پایان رسانید. وفات یعنى فرا رسیدن اجل و تمام شدن عمر. توفى: مرد. توفنا: ما را بمیران.
إبرار: جمع بر, به معناى نیکوکار. بر هم بر خداوند اطلاق مى شود و هم بر انسان. در آیه مى خوانیم: ((انه هو البر الرحیم)) همانا او است نیکوکار و رحیم. و درباره انسان چنین آمده: ((و برا بوالدتى)) و مرا نیکوکار به مادرم قرار بده.
پروردگارا! ما شنیدیم منادى تو را یعنى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله را که ما را دعوت به ایمان مى کرد. ((ایمان)) واژه اى است که در حقیقت در بر گیرنده تمام معارف الهى و احکام قرآن و سنت پیامبر است.
این منادى الهى مردم را به سوى خدا فرا مى خواند و احکام خدا را براى آنان بازگو مى کند و آنان را به خیر و خوبى بشارت مى دهد و از گناهان و زشتى ها دور مى سازد; بدین سان در دنباله آیه نتیجه دعوت را مى خوانیم:
((فآمنا, ربنا فاغفرلنا)) او ما را دعوت به ایمان کرد و ما هم ایمان آوردیم و دعوتش را به توحید و دین تصدیق نمودیم ـ چه این که ایمان همان تصدیق کردن و باور نمودن است ـ پس خداوندا! گناهانمان را بپوشان و ما را در روز رستاخیز ـ در میان خلایق و آفریدگانت ـ رسوا و مفتضح نفرما, و هم چنین از راه لطف و رحمت, بدیهایمان را بپوشان و ما را با نیکان و در مسیر و خط آنان بمیران یعنى عاقبت ما را ختم به خیر بگردان و ما را در زمره صالحان و نیکوکاران محشور فرما.
مردم ایران هم مى گویند: خداوندا! ما هم دعوت پیامبرت را لبک گفتیم و ولایت امیرالمومنین را از دل و جان پذیرفتیم و به او و فرزندان معصومش ایمان آوردیم و هم چنین در دوران معاصر دگربار شنیدیم یکى از منادیانت ما را به سوى تو فرا مى خواند و از جبت و طاغوت و ظالمان برحذر مى داشت; بارالها! ما صداى رساى دعوت کننده به سوى تو را (خمینى عزیز) شنیدیم و دعوتش را با نثار جان و مال لبیک گفتیم و با رهنمودهایش, طاغوت را از کشور اسلامى بیرون راندیم و قلب خود را براى پذیرش احکام نورانیت آماده ساختیم, هرچند آماج تیرها, بمب ها و دیگر سلاح هاى گرم و ویران گر دشمنانت قرار گرفتیم, تا آن که بحمدالله در 22 بهمن 1357 پیروزى حق بر باطل و اسلام بر کفر و امام بر طاغوت و فرشته بر شیطان و ایران بر بیگانگان و نور بر ظلمت محقق گشت.
بارخدایا! این پیروزى را هم چنان بر دلهایمان و بر میهنمان و بر ملتمان و بر رهبرمان مستدام بدار و ما را در سایه رحمتت از گزند دشمنان مصون فرما و اگر از روى نادانى و جهالت مرتکب اشتباه هایى شده ایم آن را بپوشان و ما را در خط امام که خط ابرار است قرار بده و بر همین ایمان بمیران.
تبلیغات
