بزهکاری دانش آموزان و امکان پیشگیری اجتماعی رشدمدار

چکیده

"کودکان و نوجوانان درصد قابل ملاحظه ای از جامعه آماری ایران را تشکیل می دهند و سن ارتکاب جرم در جرایم گوناگون در حال کاهش است؛ به گونه ای که سن مرتکبان برخی از جرایم متاسفانه به 13 سال رسیده و کمیت آن نیز روبه گسترش است. با بررسی های به عمل آمده مشخص شده است که برخی از دانش آموزان بزهکار در حال تحصیل هستند و برخی نیز از آنان از مدارس اخراج شده اند. در این میان به موازات نهادهای گوناگون، پلیس نیز نقش ویژه ای در پیشگیری از بزهکاری دانش آموزان، اعم از پیشگیری کیفری (انتظامی و قضایی) و غیرکیفری (وضعی و اجتماعی)، بر عهده دارد. هدف از این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر بزهکاری نوجوانان، موضوع ها و مباحث آموزش پیشگیری از جرم، تاثیر آموزش بر پیشگیری از جرم نوجوانان، نحوه اجرای آموزش، پیشگیری از بزهکاری، نحوه تعامل پلیس با دانش آموزان از منظر کارشناسان آموزش و پرورش بوده است. پیمایش حاضر نظرسنجی از 26 نفر از کارشناسان آموزش و پرورش نواحی شرق و شمال شرق تهران و به صورت تمام شمار در سال 1385 انجام گرفته است. این کارشناسان از افرادی بودند که علاوه بر مسوولیت های اجرایی در آموزش و پرورش، سابقه آموزشی نیز داشته اند. داده های پژوهش حاضر از طریق پرسشنامه گردآوری شده و شامل چند بخش از جمله ویژگی های فردی، عوامل موثر بر بزهکاری نوجوانان، نگرش دانش آموزان به پلیس، موضوع آموزش و پیشگیری پلیس از جرم، جایگاه رویکرد یادگیری در آموزش، پیشگیری اجتماعی رشد مدار و آزمون های توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده هاست. "