منوچهر ازخوش

هدف از پژوهش حاضر طراحی پروتکل مشاوره توان بخشی مبتنی بر روان درمانی پویشی کوتاه مدت بر اساس تجارب افراد دارای آلبینیسم بود. نوع پژوهش حاضر ترکیبی، از نوع کاربردی و در بخش کیفی به روش تحلیل محتوا بود. جامعه آماری این پژوهش افراد دارای آلبینیسم در سال 1399 بودند. تعداد 13 نفر از افراد دارای آلبینیسم به شکل هدفمند برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد و داده ها با نرم افزار MAXQDA تحلیل شدند. به منظور سنجش روایی محتوایی پروتکل تدوین شده از ضریب روایی لاوشه استفاده شد. تعداد 3 مضمون اصلی و 29 مضمون فرعی از مصاحبه ها حاصل شد. سپس با بررسی و مطالعه متون مرتبط با درمان های پویشی، پروتکل مشاوره توان بخشی مبتنی بر روان درمانی پویشی کوتاه مدت در 3 فاز تدوین شد و جهت بررسی روایی محتوایی در اختیار 9 نفر از روان درمانگران پویشی کوتاه مدت گرفت. باتوجه به تأیید این پروتکل آموزشی توسط متخصصان، می توان از پروتکل تهیه شده به عنوان یک مداخله توان بخشی برای افراد دارای آلبینیسم استفاده کرد.

طرح مسئله: افزایش خودمتمایزسازی نقش مؤثری در سلامت روان نوجوانان دارد. پژوهش حاضر به منظور اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر افزایش خودمتمایزسازی پسران نوجوان دبیرستانی ساکن شهر تهران انجام شد. روش: طرح مورد استفاده در این پژوهش، طرح تجربی حقیقی است.جامعه آماری مورد مطالعه، کلیه نوجوانان پسر دبیرستانی ساکن منطقه سه است. با استفاده از پرسش نامه خود متمایزسازی( DSI ) 30 نفر از دانش آموزان دبیرستانی به طور تصادفی در دو گروه کنترل(15 نفر) و آزمایش(15) نفر انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت 3 ماه، تحت 13جلسه آموزش مهارت های ارتباطی به صورت گروهی قرار گرفت. در نهایت از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد یافته ها: آموزش مهارت های ارتباطی به صورت گروهی باعث ایجاد تفاوت معنادار درمیانگین پس آزمون گروه آزمایش شده است. نتایج: نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی به افزایش خودمتمایزسازی نوجوانان دبیرستانی منجرشده است و ابزار مناسبی برای افزایش خودمتمایزسازی در نوجوانان است.

به منظور بهبود روش های فرزندپروری مادران و کاهش مشکلات رفتاری کودکان بر اساس برنامه «فرزندپروری کودک نافرمان» (لانگ و فورهند، 2002) مطالعه ای شبه آزمایشی از نوع گروه های نامعادل انجام شد. گروه نمونه شامل 25 مادر (میانگین سنی 30 سال) مراجعه کننده به خانه های سلامت و اسباب بازی منطقه 10 شهرداری تهران، دارای کودک 4-6 سال و داوطلب شرکت در پژوهش بود که به دو گروه (آزمایش 13 و گواه 12 نفر) تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون، دو گروه سیاهه رفتاری والدین و نیز سیاهه رفتاری کودک آیبرگ را تکمیل کردند. 6 جلسه برنامه آموزش والدین در طول 2 ساعت برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین پس آزمون گروه ها با تحلیل کوواریانس، نشان داد برنامه آموزش والدین، بهبود روش های فرزندپروری و بعد کنترل قاطعانه مادران گروه آزمایش را به دنبال داشت. تفاوت معناداری در دیگر ابعاد روش های فرزندپروری و مشکلات رفتاری کودکان بین گروه های آزمایشی و گواه مشاهده نشد. یافته های پژوهش بر پایه مفهوم روش ها و ابعاد فرزندپروری، نقش تفاوت های فرهنگی، شیوه و مؤلفه برنامه های آموزش والدین و نیز عامل زمان و ابزار مورد بحث قرار گرفته است.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیت و تعارض کار – خانواده معلمان است . روش پژوهش همبستگی و حجم نمونه شامل 100 معلم بود، که پرسشنامه های شخصیتی نئو و تعارض کار– خانواده را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روشهای آماری شامل میانگین، انحراف معیار ،t-test ، ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیری گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین ابعاد شخصیتی برون گرایی، خوشایندی، وظیفه شناسی و گشودگی، با تعارض کار – خانواده رابطه منفی و معنی دار مشاهده شد. از طرفی، بین روان رنجور خویی و تعارض کار – خانواده، رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج آزمونt ، تفاوت معنی داری را در میزان ویژگی های شخصیت و تعارض کار – خانواده معلمان زن و مرد نشان نداد. نتایج حاصل از اجرای مدل رگرسیونی نشان داد که دو بعد روان رنجورخویی و خوشایندی حدود 0/076 واریانس تعارض کار – خانواده و هم چنین بعد روان رنجور خویی0/048 از واریانس تعارض کار با خانواده و دو بعد روا ن رنجور خویی و گشودگی 0/092 از واریانس تعارض خانواده به کار، ر ا توانستند تبیین کنند. یافته های پژوهش نشان داد بین ابعاد شخصیتی و تعارض کار– خانواده رابطه وجود دارد . همچنین، نتایج پژوهش نشان داد رابطة معناداری بین ویژگی های شخصیت و تعارض کار– خانواده در معلمان زن و مرد وجود ندارد.

این مطالعه به منظور بررسی پایایی (همسانی درونی، دو نیمه، و بازآزمایی) و روایی آزمون حساسیت به صدای واینشتاین در بین 287 شاغل غیر صنعتی با ردیف سنی 76-17 سال (با میانگین17/34) در شهر تهران انجام پذیرفت. آلفای کرونباخ نیمه اول و دوم و کل آزمون به ترتیب برابر 62/. ، 68/. و 78/. بدست آمد. بازآزمایی در بین 100 نفر و پس از 9 هفته انجام پذیرفت و همبستگی بین آنها 66/. (p<0.01) حاصل شد. تـحلیل عامل عوامل اصلی نـشان داد که آزمون احتمالاً از یـک عامل عمده که 57/20 درصد از کل واریانس را تبیین می­کرد اشباع شده است که خود تأییدی بر یک بعدی بودن آزمون است. در ضمن بر اساس آزمون اسکری، چهار عامل روند حساس شدن به صدا، اختلال در تمرکز، نگرش به صدا در محل زندگی، و نگرش به کنترل صدا هویـدا شد. این مطالعه نشان داد که آزمون حساسیت به صدای واینشتاین دارای پایایی و روایی مناسبی برای استفاده در تحقیقات میدانی است.